Dział: Studium przypadku

Działy
Wyczyść
Brak elementów
Wydanie
Wyczyść
Brak elementów
Rodzaj treści
Wyczyść
Brak elementów
Sortowanie

Odczyny skórne u dzieci po ukąszeniach przez owady

Dla wielu owadów jednym z żywicieli jest człowiek. Przy ukąszeniu, razem ze śliną owada, do organizmu człowieka dostaje się szereg substancji, z których niektóre mogą być immunogenne. Są one odpowiedzialne za powstanie reakcji miejscowych w postaci bąbla, nacieku zapalnego. W cięższych przypadkach dochodzi do rozwoju reakcji anafilaktycznej. Dużym problemem są również nadkażenia bakteryjne, które utrudniają prawidłowe gojenie się odczynów, powodując powstawanie blizn, przebarwień, a także objawów ogólnych związanych z infekcją.

Czytaj więcej

Leczenie zaburzeń wodno-elektrolitowych w ostrej biegunce u dzieci

Ostra biegunka należy do najczęstszych problemów, z jakimi spotyka się pediatra, ponadto jest jedną z głównych przyczyn śmiertelności dzieci na świecie. Jednym z najpoważniejszych powikłań ostrej biegunki jest odwodnienie – ubytek wody i elektrolitów, prowadzący do zaburzeń jonowych i gazometrycznych. Umiejętność oceny stanu nawodnienia pacjenta jest jedną z najistotniejszych w praktyce pediatry.

Czytaj więcej

Zdefiniowane połączenie wyciągów tymianku i bluszczu (B/T) element racjonalnej terapii objawowej ostrego zapalenia oskrzeli (OZO) u dzieci (Bronchipret)

Wirusowe zakażenia układu oddechowego są jedną z najczęstszych przyczyn wizyt u lekarza zarówno dzieci, jak i dorosłych. Szacuje się, że stanowią 50–60% wszystkich wizyt ambulatoryjnych. Wirusowe ostre zapalenie oskrzeli (OZO) jest zazwyczaj samoograniczającą się chorobą, a jej dominującym objawem jest kaszel. Najczęściej zapalenie oskrzeli rozwija się wtórnie do pierwotnej infekcji górnych dróg oddechowych. Populacją najbardziej narażoną na OZO są dzieci, a szczyt zachorowań występuje do 2. r.ż. Ponieważ dominującym czynnikiem etiologicznym OZO są wirusy, stosowanie antybiotyków nie jest uzasadnione i jak pokazują dane z piśmiennictwa, ich stosowanie nie ma klinicznie istotnego wpływu zarówno na przebieg choroby, jak i na długość jej trwania. W niepowikłanym, wirusowym OZO uwagę należy skupić na leczeniu objawowym, z jednej strony poprawiającym komfort pacjenta (działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i w okresie uporczywego suchego kaszlu także przeciwkaszlowe), jak i zmniejszającym natężenie objawów choroby (działanie przeciwzapalne, zmniejszające obturację i wysięk). Elementem takiego podejścia może być zastosowanie preparatów zawierających zdefiniowane połączenie wyciągu tymianku i bluszczu (B/T). Preparaty te wykazują aktywność w stosunku do większości objawów towarzyszących tej chorobie, w tym efektywnie łagodzą kaszel, podstawowy i najbardziej uciążliwy dla pacjentów objaw OZO.

Czytaj więcej

Od wysiękowego zapalenia ucha do perlaka

Wysiękowe zapalenie ucha środkowego u dzieci stanowi jedną z najczęstszych przyczyn wizyt u laryngologa. Schorzenie to może przebiegać skąpo objawowo, a dolegliwościami są uczucie pełności w uchu oraz niedosłuch. Przewlekła niewydolność trąbki słuchowej może doprowadzić do osłabienia błony bębenkowej i formowania się kieszonek retrakcyjnych, których progresja skutkuje rozwojem perlakowego zapalenia ucha środkowego. Objawami są wycieki z ucha, bez towarzyszących dolegliwości bólowych oraz niedosłuch. Leczenie przewlekłego perlakowego zapalenia ucha jest wyłączenie operacyjne i polega na usunięciu mas keratyny, odtworzeniu ciągłości błony bębenkowej i rekonstrukcji kosteczek słuchowych.

Czytaj więcej

Paracetamol - nie wszystko jeszcze wiemy

W artykule przedstawiono spostrzeżenia dotyczące stosowania paracetamolu w praktyce pediatrycznej. Jest to lek pierwszego rzutu, rekomendowany w leczeniu bólu i gorączki od pierwszych dni życia. Paracetamol jest lekiem skutecznym o dobrym profilu bezpieczeństwa, ale pod warunkiem, że stosowany jest w odpowiednich dawkach i odstępach czasowych oraz z uwzględnieniem szczególnych sytuacji klinicznych, w których powinien być stosowany pod nadzorem lekarskim. Zwracamy uwagę na potrzebę nieustannej edukacji pacjentów i rodziców o bezpiecznym podawaniu tego leku. Przypominamy o optymalnym dawkowaniu, interakcjach z innymi lekami oraz doborze sposobu podawania.

Czytaj więcej

Inwazyjna choroba pneumokokowa u dzieci

S. pneumoniae należy do najczęstszych patogenów wywołujących zakażenia inwazyjne, szczególnie często występujące u małych dzieci poniżej 5. roku życia (r.ż.). Formy kliniczne inwazyjnej choroby penumokokowej (IChP) obejmują posocznicę, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zapalenie płuc. Objawy kliniczne IChP są zwykle ciężkie, a pacjenci często wymagają długotrwałej antybiotykoterapii oraz intensywnego leczenia objawowego. Dużym problemem w terapii IChP jest narastająca oporność pneumokoków na antybiotyki, która dotyczy znaczącego odsetka izolatów. Opisujemy przypadek 14-miesięcznego chłopca z IChP, u którego bez istotnych wskazań medycznych odstąpiono decyzją rodziców od wykonania szczepień ochronnych. 
Zakażenie wywołane było przez szczepionkowy serotyp 19F. Włączenie koniugowanej szczepionki do programów szczepień ochronnych w wielu krajach przyczyniło się do obniżenia częstości występowania IChP wywoływanej przez serotypy szczepionkowe, wzrasta jednak liczba zakażeń serotypami niezawartymi w szczepionkach. 

Czytaj więcej

Zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy wywołane przez pokarm u 6-miesięcznego niemowlęcia – opis przypadku

Zapalenie jelit indukowane białkami pokarmowymi (food protein-induced enterocolitis syndrome – FPIES) jest ciężką postacią IgE – niezależnej nadwrażliwości na pokarm. Wraz z enteropatią indukowaną pokarmem (food protein-induced enteropathy – FPE) i alergicznym zapaleniem prostnicy (food protein-induced allergic proctocolitis – FPIAP) należy ono do grupy IgE-niezależnych zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego wywołanych alergią na pokarm (non-IgE-mediated gastrointestinal food allergic disorders – non-IgEGIFA). Objawy kliniczne występują zwykle po 24 godzinach od spożycia szkodliwego pokarmu i dotyczą najczęściej najmłodszych niemowląt do 9. miesiąca życia. W postaci ostrej manifestuje się intensywnymi, nawracającymi wymiotami, często współistniejącymi z biegunką, prowadzącymi do odwodnienia i patologicznej senności. W postaci przewlekłej dominuje utrata łaknienia i niedobór masy ciała. Główną przyczyną dolegliwości jest nadwrażliwość na białka mleka krowiego, soi, ryżu, rzadziej na inne alergeny pokarmowe.

Czytaj więcej

Choroba kociego pazura i inne bartonelozy

Choroba kociego pazura (CSD, ang. cat scratch disease) jest to zakażenie B. henselae, rzadziej B. clarridgeiae lub B. elizabethae,  które powoduje samoograniczającą się limfadenopatię jednego lub kilku węzłów chłonnych. Powiększone węzły chłonne wykazują tendencję do zropienia, opróżniania się samoistnie lub wymagają interwencji chirurga. Występują także zakażenia B. henselae różnych narządów, jak np. oczy, wątroba i śledziona, kości i szpik. Leczenie jest konieczne kiedy dochodzi do zapalenia wielu węzłów chłonnych, zapalenia wsierdzia lub gałki ocznej i nerwu ocznego. W diagnostyce zakażeń Bartonella spp. stosowane są techniki serologiczne, wykrywające swoiste przeciwciała oraz PCR.    
 

Czytaj więcej

Rotawirusy – zagrożenie nie tylko dla najmłodszych

W artykule omówiono etiologię, przebieg, leczenie oraz zapobieganie infekcjom rotawirusowym poprzez szczepienia populacyjne. Szczególną uwagę zwrócono na przebieg zakażeń rotawirusowych u dzieci chorujących na wrzodziejące zapalenie jelita grubego, u których zakażenie sugerować może zaostrzenie choroby podstawowej.

Czytaj więcej

Czy w mlekach modyfikowanych da się jeszcze coś zmienić na lepsze?

W artykule omówiono ewolucję mlek modyfikowanych dla niemowląt na przestrzeni od 1950 r. do dziś, a zwłaszcza modyfikacje dotyczące białek, węglowodanów, dodatku probiotyków, prebiotyków, postbiotyków, LC-PUFA, DHA itp. Szczególną uwagę poświęcono pewnej ciekawej nowości w mlekach modyfikowanych, a mianowicie dodatkowi do nich MFGM (milk fat globule membrane), czyli otoczek mlecznych kuleczek tłuszczowych będących źródłem niezwykle ciekawych związków, takich jak biologicznie czynne białka, enzymy, fosfolipidy, sfingolipidy, gangliozydy, cholesterol. Przedstawiono także pierwsze, obiecujące dane dotyczące badań klinicznych nad wpływem MFGM na rozwój psychomotoryczny, poznawczy i odporność u dzieci. Wyniki tych badań są niezwykle ciekawe i obiecujące, wymagają jednak dalszych potwierdzeń

Czytaj więcej

Właściwa higiena ucha

Ucho człowieka w naturalny sposób wydziela do przewodu słuchowego zewnętrznego woskowinę. Wielu osobom woskowina kojarzy się z niewłaściwą higieną uszu, jednak fizjologicznie pełni bardzo ważne funkcje. Lato jest szczególnym okresem podczas roku, kiedy powinniśmy zwrócić uwagę na prawidłową higienę ucha. Woskowina w przewodzie słuchowym jest mieszaniną wydzieliny produkowanej przez gruczoły łojowe przywłosowe oraz gruczoły woszczynowe oraz dzięki swojemu składowi posiada m.in. właściwości antybakteryjne. Przemysł farmaceutyczny oferuje wiele gotowych preparatów ze wskazaniem do oczyszczania przewodu słuchowego lub usuwania zalegającej w nadmiarze wydzieliny, jednak zawsze należy stosować je zgodnie ze wskazaniami.

Czytaj więcej

Rola Bifidobacterium animalis subsp. lactis

Bifidobacteria są Gram-dodatnimi, pałeczkowatymi, beztlenowymi bakteriami produkującymi kwas mlekowy. Bakterie te powszechnie zasiedlają przewód pokarmowy człowieka, stanowiąc jeden z kilku dominujących szczepów mikrobioty. Bifidobacterium animalis subsp. lactis jest 
w chwili obecnej najlepiej udokumentowanym probiotykiem z rodzaju Bifidobacterium. Ze względu na potwierdzoną skuteczność w badaniach klinicznych oraz bezpieczeństwo stosowania w gastroenterologii dziecięcej wydaje się, że Bifidobacterium animalis może być dobrą alternatywną dla probiotyków zawierających pałeczki kwasu mlekowego czy drożdże Saccharomyces boulardii.
 

Czytaj więcej