Autor: Anna Sadowska-Przytocka

Zakażenia wirusem opryszczki pospolitej są bardzo powszechne. Wyróżnia się dwa jego typy: typ 1 (HSV-1), powodujący najczęściej zmiany w obrębie skóry twarzy oraz typ 2 (HSV-2), związany ze zmianami w obrębie narządów płciowych. Do zakażenia u dzieci dochodzi najczęściej poprzez kontakt z matką. Zaliczamy tu zakażenia wrodzone i okołoporodowe. Możliwe są również zakażenia przez bliski bezpośredni kontakt z chorym, najczęściej z opryszczką wargową (HSV-1), zwykle między 6. m.ż. a 5. r.ż. W pracy omówiono jednostki chorobowe, powodowane przez wirus opryszczki, najczęściej spotykane w praktyce lekarza dermatologa.

Łojotokowe zapalenie skóry (ŁZS) to częsta choroba o charakterze nawrotowym. Najczęściej ŁZS obserwuje się w dwóch grupach wiekowych: u dzieci w wieku niemowlęcym oraz u osób dorosłych. Etiologia schorzenia jest nieznana. Bierze się pod uwagę zwiększoną kolonizację skóry przez drożdżaki, w większości stanowiących mikrobiotę fizjologiczną.

Brodawki wirusowe, potocznie nazywane kurzajkami, są bardzo częstymi infekcjami skóry u dzieci. Zmiany mogą być rozległe i powodować dolegliwości bólowe, stąd też konieczne jest włączenie skutecznego leczenia. Terapia brodawek wirusowych u dzieci jest niekiedy trudna i wymaga cierpliwości zarówno ze strony pacjenta, jak i lekarza

Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, zapalną chorobą skóry, charakteryzującą się częstymi nawrotami i intensywnym świądem. Morfologia zmian w przebiegu AZS różni się w zależności od wieku chorego. Atopowe zapalenie skóry najczęściej rozpoczyna się we wczesnym dzieciństwie. Uważa się, że 60% wszystkich przypadków ma początek w 1. roku życia (r.ż.), a 90% przed ukończeniem 5. r.ż. Głównym celem leczenia AZS jest zmniejszenie objawów stanu zapalnego skóry oraz ograniczenie świądu w okresie zaostrzeń i utrzymanie jak najdłuższego okresu remisji. Wybór terapii zależy od stopnia nasilenia zmian na skórze, jak również wieku chorego. Jak wspomniano wcześniej jest to schorzenie przewlekłe, stąd też terapia powinna być planowana w perspektywie długoterminowej. Szczególną uwagę należy również zwrócić na aspekt bezpieczeństwa leczenia.

Skóra i przydatki są największym organem ochronnym, który pełni funkcję bariery przed zagrożeniami ze strony środowiska zewnętrznego, w tym przed zakażeniami. W artykule przedstawiono najczęstsze schorzenia skóry o etiologii bakteryjnej oraz sposoby ich leczenia.

Mięczak zakaźny (Molluscum contagiosum – MC) jest powszechnie występującym zakażeniem skóry i błon śluzowych. Czynnikiem etiologicznym jest wirus z rodziny Poxviridae. Najwięcej zachorowań obserwuje się u dzieci w wieku 3–10 lat. W populacji osób dorosłych MC jest zaliczany do chorób przenoszonych drogą płciową. Do metod terapeutycznych zaliczamy: usuwanie mechaniczne, łyżeczkowanie, krioterapię, laseroterapię, elektrokoagulację oraz leczenie miejscowe.

W związku ze złożonym patomechanizmem, choroby o podłożu alergicznym/atopowym są z pewnością nadal dużym wyzwaniem dla lekarzy klinicystów. Stąd też dąży się do jak najbardziej szczegółowej identyfikacji czynników modyfikujących przebieg tych chorób, a tym samym mogących korzystnie wpływać na poprawę jakości życia pacjentów. W pracy opisano znaczenie probiotyków w profilaktyce i leczeniu atopowego zapalenia skóry.

Metotreksat (MTX) jest antagonistą kwasu foliowego. Jest wykorzystywany jako lek immunomodulujący w wielu jednostkach dermatologicznych i reumatologicznych. Należy pamiętać o możliwości wystąpienia działań niepożądanych, stąd też terapia MTX wymaga ścisłej współpracy lekarza z pacjentem, wykonywania regularnych badań laboratoryjnych i ewentualnej modyfikacji dawki.