Wirusy są czynnikiem etiologicznym znacznej części zakażeń stwierdzanych u dzieci o bardzo różnej lokalizacji narządowej. Wirusowe zakażenia dróg oddechowych należą do najczęstszych zachorowań u dzieci poniżej 5 r.ż. Z uwagi na ciągłość dróg oddechowych mogą mieć umiejscowienie mnogie i dotyczyć różnych odcinków układu oddechowego. Wirusy stanowią również najczęstszą przyczynę biegunki u dzieci. W przebiegu zakażeń wirusowych obserwuje się różne objawy skórne. Zakażenia mogą mieć także inną lokalizację narządową i być przyczyną stanów groźnych dla zdrowia i życia. W większości przypadków nie jest dostępne leczenie przyczynowe, dlatego leczenie ogranicza się do właściwego postepowania objawowego.
Dział: Studium przypadku
Jednymi z najczęściej spotykanych infekcji w populacji pediatrycznej są przede wszystkim, te które dotyczą dróg oddechowych. Szacuje się, że częstość występowania tych infekcji może sięgać nawet do 6 epizodów w ciągu roku. U dzieci w wieku przedszkolnym oraz młodszych problem ten wynika przede wszystkim z niedojrzałości układu immunologicznego. Obecnie na rynku farmaceutycznym istnieje szereg preparatów, które wspierają odporność, jednak często ich skuteczność oraz bezpieczeństwo nie została potwierdzone w wiarygodnych badaniach klinicznych. Jedną ze sprawdzonych strategii postępowania w przypadku częstych infekcji układu oddechowego jest stosowanie lizatów bakteryjnych o udowodnionym działaniu immunomodulującym. Wśród tego typu preparatów, znajdziemy zarówno postacie doustne, jak i donosowe, które są stosowane w obrębie zasadniczej struktury, w której odbywa się rozpoznawanie antygenu i inicjowanie lokalnej odpowiedzi odpornościowej organizmu.
Niedokrwistość oznacza stan, który charakteryzuje się spadkiem parametrów morfologicznych układu czerwonokrwinkowego, takich jak: stężenie hemoglobiny, liczba erytrocytów, czy wartość hematokrytu. Najczęstszą przyczyną niedokrwistości na całym świecie jest niedobór żelaza (IDA – Iron Deficiency Anemia), a schorzenie to dotyczy szczególnie dzieci. W ich przypadku negatywne skutki wystąpienia IDA obejmują znacznie gorszy rozwój psychoruchowy, zaburzenia funkcji poznawczych oraz zaburzenia zachowania. Długotrwałe utrzymywanie się niedokrwistości z niedoboru żelaza oraz brak wdrożonego leczenia może wpłynąć nieodwracalnie na funkcjonowanie ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Z tego powodu IDA jest istotnym problemem w pediatrii, któremu należy zapobiegać poprzez jego wykrywanie na wczesnym etapie rozwoju. Wyróżnia się trzy główne przyczyny niedokrwistości z niedoboru żelaza: nadmierne straty żelaza, zwiększone zapotrzebowanie oraz niedostateczne zaopatrzenie w żelazo, w tym niedostateczną podaż żelaza w diecie. W artykule omówiono zasady postępowania dietetycznego w przypadku występowania niedokrwistości z niedoboru żelaza u dzieci.
Rozwój narządu zębowego rozpoczyna się około 5.–6. tygodnia życia płodowego człowieka. Przyjmuje się, że jego zakończenie ma miejsce po około 20 latach. Skomplikowane zjawisko rozwoju zębów zwieńczone jest procesem ich wyrzynania. To dotyczy zębów stałych i poprzedzone jest mechanizmem resorpcji (wypadania) zębów mlecznych. Wszystkie te etapy mogą generować problemy, które wymagają specjalistycznej pomocy. Niniejszy tekst pozwala zapoznać się z procesem kształtowania narządu żucia oraz sytuacjami, które komplikują fizjologię.
W tym samym czasie, w którym krąży wirus grypy, krąży także około 200 różnych wirusów oddechowych, w tym wirusy grypopodobne. Dlatego też potwierdzenie laboratoryjne ma istotne znaczenie nie tylko dla kontroli zachorowań na grypę, ale również identyfikacji wirusów grypopodobnych. Od wielu lat mamy możliwość przy pobranym wymazie potwierdzić 15 patogenów, łącznie z grypą, za pomocą metod biologii molekularnej. Jedynie w przypadku infekcji wywołanej przez wirus grypy medycyna dysponuje szczepionką przeciwko grypie oraz lekami przeciwgrypowymi. W przypadku wirusów grypopodobnych dysponujemy jedynie szeroko pojętą higieną. Jednym z wirusów grypopodobnych są rynowirusy, które odpowiadają za 30–50% przypadków tzw. przeziębień w sezonie epidemicznym na całym świecie.
Termin „zapalenie skóry” (dermatitis) bywa zamiennie stosowany z określeniem „wyprysk”. Oba pojęcia mają charakter ogólny i wiążą się z rozwojem stanu zapalnego powierzchownych warstw skóry właściwej oraz obecnością stanu gąbczastego w obrębie naskórka. Zaburzenia te najczęściej manifestują się w postaci plam rumieniowych, obrzęku, nacieku, grudek, pęcherzyków, sączenia wydzieliny, tworzenia się rozpadlin, złuszczania. Zmianom tym często współtowarzyszą dolegliwości subiektywne, takie jak świąd, pieczenie. Rozpoznanie wyprysku opiera się głównie na obrazie klinicznym i wywiadzie medycznym [1].
Mikrobiota jelitowa, czyli wszystkie drobnoustroje zasiedlające organizm człowieka (a przede wszystkim przewód pokarmowy) [1], jest nierzadko nazywana „drugim mózgiem” lub „dodatkowym organem”. Pomimo prowadzenia rozlicznych badań na jej temat, nadal jest wielką niewiadomą, stąd też zainteresowanie mikrobiotą stale rośnie.
Kaszel – to jeden z najczęstszych objawów będący przyczyną konsultacji lekarskich. To nieswoisty sygnał, wyzwalany przez różne czynniki, który często sprawia trudności zarówno diagnostyczne, jak i lecznicze. Szacuje się, że jest przyczyną około 9% porad w podstawowej opiece zdrowotnej. Każdego miesiąca z kaszlem zmaga się 30% dzieci. Celem artykułu jest przedstawienie korzyści płynących z zastosowania leków przeciwkaszlowych i mukolitycznych ze szczególnym uwzględnieniem roli lewodropropizyny oraz erdosteiny, zwrócenie uwagi na właściwości oraz bezpieczeństwo stosowania powyższych leków.
Brodawki wirusowe, potocznie nazywane kurzajkami, są bardzo częstymi infekcjami skóry u dzieci. Zmiany mogą być rozległe i powodować dolegliwości bólowe, stąd też konieczne jest włączenie skutecznego leczenia. Terapia brodawek wirusowych u dzieci jest niekiedy trudna i wymaga cierpliwości zarówno ze strony pacjenta, jak i lekarza
Infekcje dróg oddechowych są jedną z najczęstszych przyczyn hospitalizacji w populacji dziecięcej. Zapalenie płuc jest ostrą chorobą dystalnej części układu oddechowego przebiegającą z zajęciem miąższu płuc w postaci nacieku zapalnego oraz wysięku w pęcherzykach płucnych, którego najczęstszą przyczyną jest zakażenie. Wśród głównych objawów zapalenia płuc u dzieci możemy wyróżnić: gorączkę, kaszel, tachypnoe, wciąganie międzyżebrzy. W niniejszym artykule przytoczono dwa przypadki pokazujące, że nie zawsze typowe objawy infekcji dróg oddechowych mogą świadczyć o typowym rozpoznaniu, dlatego tak istotne jest rzetelnie przeprowadzone badanie podmiotowe i przedmiotowe, których wyniki mogą nakierować nas na właściwe rozpoznanie oraz uprościć drogę dalszej diagnostyki i skutecznego leczenia.
Biegunki przewlekłe stanowią jedno z trudniejszych wyzwań w praktyce pediatry. Problemem staje się nie tylko obszerność diagnostyki różnicowej, dobór badań dodatkowych oraz zaplanowanie skutecznej terapii, ale również leczenie powikłań biegunki wiążące się z jej przewlekłością. Pacjent poza odwodnieniem, zaburzeniami elektrolitowymi, niedożywieniem wielokrotnie zmaga się z licznymi objawami związanymi z chorobą podstawową, a nie samą biegunką. Kluczowa jest nie tylko wczesna interwencja medyczna, ale również przemyślane postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne, które często determinuje przebieg kliniczny i rokowanie choroby. Zarówno profilaktyka, jak i rozwój medycyny stopniowo zwiększają szanse na coraz efektywniejszą terapię biegunek przewlekłych.
Kolka niemowlęca, uważana za łagodną, mijającą z czasem dolegliwość, jest źródłem niepokoju i frustracji opiekunów, którzy poszukują możliwości jej złagodzenia. Po wykluczeniu objawów alarmowych, których obecność wymaga pogłębionej diagnostyki, kluczowymi elementami postępowania są wsparcie i uspokojenie rodziców. Nie zawsze jednak wystarczają. W artykule podsumowano aktualne dane dotyczące kolki niemowlęcej oraz skomentowano dostępne metody leczenia. Podejmując decyzję o zastosowaniu dowolnej interwencji, warto omówić z opiekunami dziecka, czy spodziewane korzyści są zgodne z ich oczekiwaniami i warte poniesionych kosztów.