Dział: Studium przypadku

Wirus kleszczowego zapalenia mózgu (wirus KZM) jest czynnikiem etiologicznym przenoszonego przez kleszcze sezonowego zapalenia ośrodkowego układu nerwowego. Na terenie Euroazji występują trzy podtypy tego wirusa: europejski, syberyjski i dalekowschodni. Podtyp europejski wirusa przenoszony jest przez kleszcze Ixodes ricinus. Zakażenie wirusem KZM może przebiegać jako meningitis (50% chorych), encephalomeningitis (40% pacjentów) i meningoencephalomyelitis (około 10% chorych). Występuje wyraźna zależność pomiędzy wiekiem chorego a ciężkością przebiegu zakażenia. Zakażenie europejskim podtypem wirusa KZM ma łagodniejszy przebieg u dzieci niż u dorosłych. Najskuteczniejszą metodą walki z wirusem jest stosowanie szczepień ochronnych przeciwko KZM.

Przepuklina oponowo-rdzeniowa jest ciężką wadą rozwojową o nieznanej etiologii. Konsekwencją wady jest porażenie mięśni od poziomu wynicowanego rdzenia kręgowego, rozwój wodogłowia u dużej części chorych oraz porażenie pęcherza moczowego i kanału odbytu. Dzięki kompleksowemu leczeniu pacjenci z przepukliną oponowo-rdzeniową dożywają wieku dorosłego i mogą z różnymi ograniczeniami uczestniczyć w życiu społecznym. Stosowane obecnie leczenie przed urodzeniem oraz właściwe postępowanie po urodzeniu wpłynęło na poprawę wyników. W pracy przedstawiono i zobrazowano techniki leczenia operacyjnego zarówno przed urodzeniem, jak i po nim.

Zespół jelita drażliwego (ZJD) należy do czynnościowych zaburzeń przewodu pokarmowego. Charakteryzuje go występowanie przewlekłych bólów brzucha związanych z wypróżnieniami i zmianą w konsystencji lub częstości oddawania stolców. Rozpoznanie zespołu wymaga obecności objawów zawartych w Kryteriach Rzymskich IV. By wykluczyć u pacjenta organiczne podłoże dolegliwości, przeprowadza się dokładne badanie podmiotowe i przedmiotowe. Etiologia zespołu jest wieloczynnikowa, istotne są: nadwrażliwość trzewna, czynniki dietetyczne, zaburzenia mikrobioty jelitowej, dysfunkcja osi mózgowo-jelitowej, przebyte infekcje i czynniki psychospołeczne. W leczeniu kluczowe jest wsparcie pacjenta wyjaśniające wszelkie aspekty jego dolegliwości. Farmakoterapia, psychoterapia oraz dieta pełnią rolę pomocniczą.

Owsica (enterobiosis) występuje głównie u dzieci. Jej objawy to świąd odbytu i krocza oraz ostry ból brzucha, bezsenność, nerwowość, moczenie bezwolne. Z połkniętych jaj, w żołądku, górnym odcinku jelita cienkiego wylęgają się larwy i w jelicie krętym i kątnicy przechodzą w postać dorosłą Dorosłe pasożyty mogą wywołać zapalenie wyrostka robaczkowego, dróg moczowych i żeńskich narządów rodnych oraz wnikać do jamy brzusznej, zapoczątkowując przewlekłe ektotopowe zarażenia owsikami. W wyniku reakcji ziarniniakowej, następuje nagromadzenie limfocytów i eozynofilii otaczających pasożyty. Powstałe ziarniniaki owsikowe wykrywane są w wielu narządach. Podstawą rozpoznania owsicy jest izolacja jaj, larw lub dorosłych owsików w wymazach z okolicy odbytu.

Wirus brodawczaka ludzkiego (ang. Human papiloma virus – HPV) jest patogenem przenoszonym drogą płciową wykazującym powinowactwo do komórek nabłonka wielowarstwowego błon śluzowych i skóry. Rezerwuarem wirusa jest zakażony człowiek. Do zakażenia dochodzi drogą kontaktów seksualnych, przez kontakt bezpośredni z zakażoną skórą lub błonami śluzowymi oraz rzadko drogą wertykalną w czasie porodu. Większość zakażeń HPV obserwuje się pomiędzy 16. i 26. r.ż.

Dla wielu owadów jednym z żywicieli jest człowiek. Przy ukąszeniu, razem ze śliną owada, do organizmu człowieka dostaje się szereg substancji, z których niektóre mogą być immunogenne. Są one odpowiedzialne za powstanie reakcji miejscowych w postaci bąbla, nacieku zapalnego. W cięższych przypadkach dochodzi do rozwoju reakcji anafilaktycznej. Dużym problemem są również nadkażenia bakteryjne, które utrudniają prawidłowe gojenie się odczynów, powodując powstawanie blizn, przebarwień, a także objawów ogólnych związanych z infekcją.

Ostra biegunka należy do najczęstszych problemów, z jakimi spotyka się pediatra, ponadto jest jedną z głównych przyczyn śmiertelności dzieci na świecie. Jednym z najpoważniejszych powikłań ostrej biegunki jest odwodnienie – ubytek wody i elektrolitów, prowadzący do zaburzeń jonowych i gazometrycznych. Umiejętność oceny stanu nawodnienia pacjenta jest jedną z najistotniejszych w praktyce pediatry.

Wirusowe zakażenia układu oddechowego są jedną z najczęstszych przyczyn wizyt u lekarza zarówno dzieci, jak i dorosłych. Szacuje się, że stanowią 50–60% wszystkich wizyt ambulatoryjnych. Wirusowe ostre zapalenie oskrzeli (OZO) jest zazwyczaj samoograniczającą się chorobą, a jej dominującym objawem jest kaszel. Najczęściej zapalenie oskrzeli rozwija się wtórnie do pierwotnej infekcji górnych dróg oddechowych. Populacją najbardziej narażoną na OZO są dzieci, a szczyt zachorowań występuje do 2. r.ż. Ponieważ dominującym czynnikiem etiologicznym OZO są wirusy, stosowanie antybiotyków nie jest uzasadnione i jak pokazują dane z piśmiennictwa, ich stosowanie nie ma klinicznie istotnego wpływu zarówno na przebieg choroby, jak i na długość jej trwania. W niepowikłanym, wirusowym OZO uwagę należy skupić na leczeniu objawowym, z jednej strony poprawiającym komfort pacjenta (działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i w okresie uporczywego suchego kaszlu także przeciwkaszlowe), jak i zmniejszającym natężenie objawów choroby (działanie przeciwzapalne, zmniejszające obturację i wysięk). Elementem takiego podejścia może być zastosowanie preparatów zawierających zdefiniowane połączenie wyciągu tymianku i bluszczu (B/T). Preparaty te wykazują aktywność w stosunku do większości objawów towarzyszących tej chorobie, w tym efektywnie łagodzą kaszel, podstawowy i najbardziej uciążliwy dla pacjentów objaw OZO.