Gry wideo jako metoda rehabilitacji dzieci z zaburzeniami w obrębie kończyn górnych – systematyczny przegląd piśmiennictwa

Człowiek spontanicznie angażuje ręce w wykonywanie większości czynności dnia codziennego. Kończyny górne (KG) odgrywają nadrzędną rolę w interakcji człowieka z otoczeniem [1]. U dzieci jest to niezwykle ważne ze względu na proces dojrzewania i związaną z nim interakcję z otaczającym środowiskiem. W procesie rozwoju dzieci i nastolatkowie mają naturalną potrzebę poznawania i odkrywania świata, a najlepszym sposobem na to jest nauka przez doświadczanie. 
Wiele jednostek chorobowych występujących w okresie dziecięcym i młodzieńczym ma wpływ na ograniczenia funkcji kończyn górnych, powodując w konsekwencji brak swobodnego funkcjonowania. Schorzenia takie jak: mózgowe porażenie dziecięce (MPD), młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS), okołoporodowe uszkodzenie splotu ramiennego, opóźnienie rozwoju czy złamania w obrębie KG w znaczący sposób mogą negatywnie wpływać na zabawę i funkcjonowanie dziecka w środowisku. Pogorszenie funkcji ręki może upośledzać zarówno wykonywanie czynności precyzyjnych, takich jak sięganie, chwytanie czy manipulowanie przedmiotami, jak i realizowanie codziennych zadań, na przykład jedzenie, ubieranie się czy kąpiel [2]. 
Obecna strategia rehabilitacji kończyn górnych koncentruje się na powtarzalnych ćwiczeniach o wysokiej intensywności, ukierunkowanych na konkretne zadanie [3]. Zastosowanie nowoczesnych technologii w terapii spełnia wszystkie wyżej wymienione wymagania, ponieważ zapewnia kontrolowaną, specyficzną i motywującą formę treningu. Istotnym elementem jest również sprzężenie zwrotne, które daje możliwość bezpośredniego kontrolowania efektów zastosowanej terapii [3]. 
Gry wideo stanowią potencjalną formę rehabilitacji, która może pozytywnie wpływać na sprawność ruchową dzieci, poprzez zwiększone możliwości ćwiczenia umiejętności motorycznych [3]. Ostatnie badania potwierdzają, iż gry z zastosowaniem wirtualnej rzeczywistości poprawiają zdolności motoryczne u dzieci i młodzieży z chorobami przewlekłymi, takimi jak blizny po oparzeniach, MPD, mukowiscydoza i idiopatyczne młodzieńcze zapalenie stawów [3]. Gry interaktywne (IVG – ang. interactive video games) zyskały popularność w rehabilitacji oparzeń, ponieważ są postrzegane przez terapeutów jako zachęcające do zwiększenia zakresu ruchu (ROM, ang. range of motion), a jednocześnie odwracające uwagę pacjentów od bólu [4]. Z kolei u dzieci z opóźnieniem rozwoju odnotowano poprawę w zakresie kontroli ciała podczas stania na jednej kończynie dolnej oraz siły chwytu [5]. 
Znaczenie motywacji w terapii, szczególnie w przypadku dzieci, jest obszarem badań, który został w pewnym stopniu zaniedbany w piśmiennictwie naukowym [2].
Badania wykazują, że pacjenci pediatryczni z rozpoznanym MPD wykazują znacznie niższy poziom inicjatywy związanej z opanowywaniem zadań w porównaniu z dziećmi z typowym rozwojem, co może negatywnie wpływać na ich możliwości funkcjonalne oraz zmniejszać skuteczność interwencji terapeutycznej [2]. Motywacja jest krytycznym elementem rehabilitacji dzieci i została uznana przez fizjoterapeutów za najbardziej wpływową cechę osobowości, która determinuje osiąganie lepszych wyników motorycznych i funkcjonalnych w terapii [2]. Zwiększenie zachęty może ostatecznie być jednym z najbardziej znaczących sposobów poprawy przestrzegania zaleceń i urzeczywistnienia celów leczenia u dzieci z MPD. Według Ryan i wsp....