Zastosowanie lizatów bakteryjnych w nawracających infekcjach układu oddechowego w populacji pediatrycznej

Infekcje dróg oddechowych u dzieci i dorosłych są jedną z głównych przyczyn wizyt w gabinetach lekarzy POZ i stanowią częstą przyczynę hospitalizacji. Problem ten jednak częściej dotyczy populacji pediatrycznej, co jest zrozumiałe, biorąc pod uwagę stopień dojrzałości układu odpornościowego dzieci oraz stałego narażenia na liczne patogeny w żłobkach czy przedszkolach [1].
Infekcje tego typu cechuje sezonowość, przy czym najwięcej zachorowań przypada na okres wczesnej wiosny oraz w sezonie jesienno-zimowym [2].
Czynnikami etiologicznymi wywołującymi zakażenia dróg oddechowych są przede wszystkim wirusy, są one odpowiedzialne za ok. 85% wszystkich zakażeń. Do wirusów charakteryzujących się tropizmem do układu oddechowego zaliczamy najczęściej rynowirusy, ortomyksowirusy takie jak wirus grypy czy paragrypy, adenowirusy czy też pneumowirusy jak wirus syncytium nabłonka oddechowego – RSV. Infekcje wywołane przez te patogeny mogą wtórnie prowadzić do nadkażeń bakteryjnych. U osób z nawracającą postacią infekcji dróg oddechowych zakażenia bakteryjne występują nawet w 60% przypadków, powodując wydłużenie czasu trwania choroby oraz trudności w leczeniu [3]. Najczęstszymi bakteriami, które powodują infekcje górnych dróg oddechowych są: Haemophilus influenzae, Moraxella catarrhalis, Streptococcus pneuomoniae, Streptococcus pyogenes, Staphylococcus aureus oraz Klebsiella pneumoniae i Mycoplasma pneumoniae. Istnieje również ryzyko synergistycznego działania wirusów i bakterii, które może prowadzić do nawrotów, długotrwałych powikłań, a nawet śmierci [4].
Istotnym problemem terapii infekcji dróg oddechowych jest częste stosowanie antybiotyków nawet w przypadku infekcji o etiologii wirusowej. Na podstawie danych statystycznych wykazano, że liczba wypisywanych recept na antybiotyki o szerokim spektrum działania w ostatnich latach drastycznie wzrosła nawet w przypadkach, gdy leczenie przeciwbakteryjne nie jest wskazane lub istnieją inne alternatywne antybiotyki działające bardziej wybiórczo. Odpowiedzialny jest za to przede wszystkim personel medyczny oraz po części pacjenci, którzy uważają, że tylko zastosowanie antybiotyku gwarantuje powodzenie terapii. Kierując się takim postępowaniem można doprowadzić do wzrostu antybiotykooporności wśród patogenów atakujących drogi oddechowe, wytworzenia szczepów opornych, czy wyniszczenia pożytecznego mikrobiomu jelitowego i noso-gardła, powodując zachwianie naturalny...