Dostęp do dokumentacji medycznej małoletniego pacjenta przysługuje jego przedstawicielowi ustawowemu z mocy prawa, zarówno z uwagi na wykonywaną władzę rodzicielską i przepisy płynące z Kodeksu cywilnego, jak i treść art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 roku o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Wyłącznie przedstawiciel ustawowy posiada prawo do upoważniania innych osób do dostępu do dokumentacji jego dziecka, tym samym to on upoważnia do odbioru recept na kontynuację farmakoterapii dziecka lub zaopatrzenia je w wyroby medyczne. Upoważnienie albo odnotowuje się w dokumentacji medycznej, znajdującej się w danej placówce medycznej, bądź też dołącza się je do niej. Podobny wymóg tyczy się informacji o osobie, której przekazano receptę. 

Rozwój technik operacyjnych, krwiolecznictwa, antybiotykoterapii, anestezjologii sprawiły, że współcześnie cięcie cesarskie jest uznawane za procedurę bezpieczną, wykonywane jest zatem stosunkowo często. Traktowane jest nie jako procedura ostateczna, ratująca życie matki lub/i płodu/noworodka, ale jako jeden ze sposobów zakończenia ciąży. Niestety nadal jest to procedura wysoce inwazyjna, niepozbawiona ryzyka powikłań, nie tylko dla matki, ale przede wszystkim dla dziecka. W rekomendacjach Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników wyraźnie napisano, że cesarskie cięcie bez wskazań medycznych, czyli „na życzenie” jest niedopuszczalne, a decyzja powinna być wyłącznie podejmowana przez lekarza specjalistę ginekologa-położnika. Rosnący jednak odsetek cięć cesarskich wiąże się z koniecznością dłuższej hospitalizacji matek i noworodków i znacznie częstszymi powikłaniami nie tylko krótkoterminowymi. Należy pamiętać o długoterminowych jego efektach, które odczujemy w przyszłości pod postacią narastającego odsetka chorób cywilizacyjnych – otyłości, nadciśnienia, alergii wynikających z niefizjologicznego zakończenia ciąży.

Ucho człowieka w naturalny sposób wydziela do przewodu słuchowego zewnętrznego woskowinę. Wielu osobom woskowina kojarzy się z niewłaściwą higieną uszu, jednak fizjologicznie pełni bardzo ważne funkcje. Lato jest szczególnym okresem podczas roku, kiedy powinniśmy zwrócić uwagę na prawidłową higienę ucha. Woskowina w przewodzie słuchowym jest mieszaniną wydzieliny produkowanej przez gruczoły łojowe przywłosowe oraz gruczoły woszczynowe oraz dzięki swojemu składowi posiada m.in. właściwości antybakteryjne. Przemysł farmaceutyczny oferuje wiele gotowych preparatów ze wskazaniem do oczyszczania przewodu słuchowego lub usuwania zalegającej w nadmiarze wydzieliny, jednak zawsze należy stosować je zgodnie ze wskazaniami.

Bifidobacteria są Gram-dodatnimi, pałeczkowatymi, beztlenowymi bakteriami produkującymi kwas mlekowy. Bakterie te powszechnie zasiedlają przewód pokarmowy człowieka, stanowiąc jeden z kilku dominujących szczepów mikrobioty. Bifidobacterium animalis subsp. lactis jest  w chwili obecnej najlepiej udokumentowanym probiotykiem z rodzaju Bifidobacterium. Ze względu na potwierdzoną skuteczność w badaniach klinicznych oraz bezpieczeństwo stosowania w gastroenterologii dziecięcej wydaje się, że Bifidobacterium animalis może być dobrą alternatywną dla probiotyków zawierających pałeczki kwasu mlekowego czy drożdże Saccharomyces boulardii.  

Ból gardła należy do jednych z najczęstszych objawów zgłaszanych przez pacjentów. Najpowszechniejszą przyczyną bólu gardła jest rozwijająca się infekcja wywołująca miejscowy stan zapalny. Mimo obecności algorytmów postępowania identyfikacja zakażeń bakteryjnych i dobranie właściwej antybiotykoterapii w dalszym ciągu stanowi problem w warunkach POZ. Istotną przyczyną jest ograniczony czas, który możemy przeznaczyć na wizytę pacjenta. Wielu lekarzy obawia się możliwości wystąpienia powikłań przy niesłusznie zastosowanej postawie wyczekującej. Część z nas, chcąc uniknąć powtórnej wizyty w celu modyfikacji leczenia, przepisuje antybiotykoterapię. Czy można ustalić odpowiednie, racjonalne leczenie, już podczas pierwszej wizyty? 

Krwawienia z nosa są częstym problemem u dzieci, a głównym źródłem naczynia położone w przedniej części przegrody nosowej – splot Kiesselbacha. Częstą przyczyną krwawienia są drobne urazy w obrębie śluzówki jamy nosowej, suche powietrze, ciała obce w jamie nosowej oraz stany zapalne. Kolonizacja jamy nosowej gronkowcem złocistym jest częsta u dzieci z nawracającymi krwawieniami z nosa. Mniej częstą, ale za to poważną przyczyną mogą być skazy krwotoczne, nowotwory lub inne choroby układowe. Krwawienia z nosa rzadko stwarzają sytuacje zagrożenia życia. Niemniej jednak ocena pacjenta powinna się skoncentrować na jego stabilności hemodynamicznej. Kolejnym ważnym etapem jest identyfikacja źródła krwawienia. Natomiast zbieranie wywiadu i badanie przedmiotowe ma na celu ustalenie przyczyny i nasilenia krwawienia. U większości pacjentów badania laboratoryjne nie się niezbędnym elementem diagnostyki, mogą być one jednak niezwykle przydatne u pacjentów z nawracającymi lub ciężkimi, trudnymi do opanowania krwawieniami oraz w przypadku podejrzenia skazy krwotocznej.

Ból i nierzadko towarzysząca mu gorączka są częstymi doznaniami budzącymi znaczny niepokój rodziców. Skuteczne zwalczanie bólu i gorączki zmniejsza nacisk rodziców na nas lekarzy, aby wykonywać niepotrzebne badania czy też stosować nieuzasadnioną antybiotykoterapię w infekcjach o podłożu wirusowym. Najczęstszymi wskazaniami do leczenia przeciwbólowego są zapalenia gardła, ból ucha w OZUŚ, bóle głowy (w tym migrena), bóle stomatologiczne, pourazowe i pooperacyjne. Spośród wszystkich NLPZ najlepiej przebadanym lekiem jest ibuprofen i cechuje go dobry profil bezpieczeństwa i bardzo dobra, choć zróżnicowana w zależności od sytuacji klinicznej skuteczność. Wiele wskazuje, że ibuprofen jest skuteczniejszy, nawet w porównaniu do połączenia paracetamolu z kodeiną, w zwalczaniu bólu po urazach mięśniowo-szkieletowych, takich jak np. złamania kończyn. Podobnie korzystnie działa w bólach stomatologicznych  i gardła, a także sporadycznych bólach głowy.Przedstawione w artykule dane wskazują, że ibuprofen, wbrew panującym wciąż przekonaniom i obawom, jest lekiem o wysokim profilu bezpieczeństwa i wysokiej skuteczności w znoszeniu bólu różnego pochodzenia, także u małych dzieci.  

Alergia wziewna to pojęcie dotyczące alergenów wziewnych i wywoływanych przez nie reakcji. Do alergenów wziewnych zalicza się pyłki traw, chwastów i drzew, zarodniki grzybów pleśniowych, alergeny zwierząt futerkowych i roztocze kurzu domowego. Mogą być przyczyną alergicznego nieżytu nosa i astmy oskrzelowej. Postępowanie terapeutyczne polega na unikaniu kontaktu, immunoterapii lub leczeniu objawowym. Ponieważ w przypadku reakcji alergicznych wywołanych przez pyłki drzew, traw i chwastów unikanie kontaktu praktycznie nie jest możliwe, na plan pierwszy wysuwa się leczenie lekami antyhistaminowymi.

Pokrzywka jest jedną z najczęstszych chorób skóry. W ostatnich latach osiągnięto znaczny postęp odnośnie do patogenezy schorzenia. Opracowano nowe klasyfikacje, a także wytyczne co do prawidłowego leczenia pokrzywki. W niniejszej publikacji omówiono najnowsze zalecenia dotyczące diagnostyki i leczenia pokrzywki u dzieci.

W stanach zagrożenia życia zawsze należy wezwać zespół ratownictwa medycznego. O wysłaniu do dziecka zespołu specjalistycznego z lekarzem decyduje dyspozytor medyczny. W stanach nagłych nie ma wymogu dopełnienia żadnych formalności, wyjazd karetki odbywa się bez zlecenia od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego i bez skierowania do szpitala, także dla dzieci bez obywatelstwa polskiego czy nieubezpieczonych.

Skórne reakcje polekowe są jednymi z najczęściej diagnozowanych działań niepożądanych leków u dzieci. Przybierają one postać osutek plamisto-grudkowych, odropodobych, wykwitów pokrzywkowych, odczynów posurowiczych czy zespołu nadwrażliwości na leki. Najczęściej są następstwem stosowania u dzieci leków NLPZ, fenytoiny, morfiny, kodeiny, niektórych antybiotyków czy szczepionek. Postępowanie z tym rodzajem reakcji polekowych powinno rozpocząć się od edukacji pacjenta. Należy uświadomić go jak ważne jest unikanie ponownego kontaktu z uczulającym związkiem oraz zwrócić uwagę, że ta sama substancja lecznicza może występować pod różnymi nazwami handlowymi. W łagodzeniu świądu pomocne mogą okazać się doustne leki przeciwhistaminowe oraz miejscowe GKS.

Przewód pokarmowy człowieka to złożona i dynamiczna sieć zależności pomiędzy gospodarzem a mikrobiotą. Ilość drobnoustrojów zasiedlających przewód pokarmowy człowieka jest ogromna i ich znaczenie w utrzymaniu zdrowia bardzo ważna. Skład mikrobioty jest indywidualny i unikatowy dla każdego człowieka. Modyfikacja zaburzonej lub profilaktyka dysbiozy jest możliwa poprzez stosowanie probiotyków ale tylko mających udokumentowaną w badaniach klinicznych skuteczność.