Pomiar ciśnienia tętniczego krwi wymaga zapewnienia właściwych warunków podczas pomiaru. Szczególną grupą pacjentów w tym względzie są dzieci, które z racji mniejszego obwodu ramienia i nadmiernej ruchliwości bardziej narażone są na niewłaściwy wynik pomiaru.
Autor: Artur Rakowski
mgr farm.; farmaceuta
W 1955 r. skonstruowano pierwszy inhalator ciśnieniowy z dozownikiem (MDI – metered dose inhaler), który zrewolucjonizował leczenie chorób układu oddechowego. Różnorodność współczesnych inhalatorów pozwala dopasować odpowiedni sprzęt do indywidualnych potrzeb chorego i zwiększyć w ten sposób compliance pacjenta. W przypadku dzieci chorujących na infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych popularna wśród pediatrów stała się nebulizacja za pomocą inhalatora pneumatycznego z maseczką twarzową. W nebulizatorze można również łączyć kilka leków jednocześnie i wprowadzić je u niewspółpracujących pacjentów pediatrycznych, którzy mają problem z synchronizacją wdechowo-wydechową. Nowinką technologiczną na rynku nebulizatorów jest tzw. inhalator siateczkowy typu mesh. Inhalatory te do wytwarzania aerozolu wykorzystują wibrującą siatkę lub płytkę z małymi otworami (vibrating mesh technology – VMT).
Skórne reakcje polekowe są jednymi z najczęściej diagnozowanych działań niepożądanych leków u dzieci. Przybierają one postać osutek plamisto-grudkowych, odropodobych, wykwitów pokrzywkowych, odczynów posurowiczych czy zespołu nadwrażliwości na leki. Najczęściej są następstwem stosowania u dzieci leków NLPZ, fenytoiny, morfiny, kodeiny, niektórych antybiotyków czy szczepionek. Postępowanie z tym rodzajem reakcji polekowych powinno rozpocząć się od edukacji pacjenta. Należy uświadomić go jak ważne jest unikanie ponownego kontaktu z uczulającym związkiem oraz zwrócić uwagę, że ta sama substancja lecznicza może występować pod różnymi nazwami handlowymi. W łagodzeniu świądu pomocne mogą okazać się doustne leki przeciwhistaminowe oraz miejscowe GKS.
Zagadnienie farmakokinetyki leków u dzieci jest szczególnie ważne w praktyce lekarza pediatry. Już niemal 100 lat temu podnoszono, że dzieci nie są miniaturami dorosłych – wymagają zastosowania odpowiedniego schematu dawkowania zamiast proporcjonalnego zmniejszenia dawki. Późniejsze badania dowiodły, że masa ciała dziecka jest ważną, ale nie najważniejszą zmienną, która decyduje o działaniu leku w organizmie dziecka.