Autor: Jarosław Mijas

Kaszel – to jeden z najczęstszych objawów będący przyczyną konsultacji lekarskich. To nieswoisty sygnał, wyzwalany przez różne czynniki, który często sprawia trudności zarówno diagnostyczne, jak i lecznicze. Szacuje się, że jest przyczyną około 9% porad w podstawowej opiece zdrowotnej. Każdego miesiąca z kaszlem zmaga się 30% dzieci. Celem artykułu jest przedstawienie korzyści płynących z zastosowania leków przeciwkaszlowych i mukolitycznych ze szczególnym uwzględnieniem roli lewodropropizyny oraz erdosteiny, zwrócenie uwagi na właściwości oraz bezpieczeństwo stosowania powyższych leków.

W artykule autorzy przedstawiają przypadki rumienia guzowatego u dzieci przyjętych do Oddziału Pediatrycznego w Strzelcach Opolskich. Oprócz najczęstszych objawów klinicznych, prawdopodobnej etiologii opisano także rozpoznawanie i leczenie. W diagnostyce różnicowej wyróżniono inne zapalenia tkanki tłuszczowej. Objaw ten, choć u dzieci występuje stosunkowo rzadko, to zdecydowanie często może być manifestacją innego schorzenia podstawowego lub je nawet wyprzedza w czasie.

Kaszel jest częstą dolegliwością, z jaką rodzice zgłaszają się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej. W artykule przedstawiono zastosowanie leków przeciwkaszlowych z uwzględnieniem roli lewodropropizyny jako leku bezpiecznego, szeroko stosowanego zarówno w populacji ludzi dorosłych, jak i dzieci ze zwróceniem uwagi na jej właściwości farmakokinetyczne i farmakodynamiczne.

Kaszel jest jednym z najczęściej zgłaszanych objawów w codziennej praktyce pediatrycznej. W okresie wzmożonych zachorowań na infekcje układu oddechowego (październik–kwiecień) znacząco zwiększa się liczba pacjentów wymagających farmakoterapii, zarówno przeciwkaszlowej przy uporczywym kaszlu suchym, jak i mukolityków przy kaszlu mokrym. Jednym z częściej stosowanych mukolityków jest karbocysteina. Posiada ona właściwości mukoregulujące, mukolityczne, mukokinityczne, działa synergistycznie z antybiotykami. Warto rozważyć włączenie jej w infekcjach GDO, szczególnie gdy zachodzi konieczność stosowania antybiotykoterapii oraz współistnieje OZUŚ.

Duszność to subiektywne odczucie trudności w oddychaniu, w populacji dziecięcej jest jednym z częstszych objawów, który skłania do szukania pomocy lekarskiej. Jest to objaw, który występuje w bardzo wielu jednostkach chorobowych. W artykule przedstawiono najczęstsze przyczyny nagłej duszności u dzieci. Na podstawie przytoczonych przypadków omówiono także postępowanie w poszczególnych jednostkach chorobowych.

Zapalenie jelit indukowane białkami pokarmowymi (food protein-induced enterocolitis syndrome – FPIES) jest ciężką postacią IgE – niezależnej nadwrażliwości na pokarm. Wraz z enteropatią indukowaną pokarmem (food protein-induced enteropathy – FPE) i alergicznym zapaleniem prostnicy (food protein-induced allergic proctocolitis – FPIAP) należy ono do grupy IgE-niezależnych zaburzeń ze strony przewodu pokarmowego wywołanych alergią na pokarm (non-IgE-mediated gastrointestinal food allergic disorders – non-IgEGIFA). Objawy kliniczne występują zwykle po 24 godzinach od spożycia szkodliwego pokarmu i dotyczą najczęściej najmłodszych niemowląt do 9. miesiąca życia. W postaci ostrej manifestuje się intensywnymi, nawracającymi wymiotami, często współistniejącymi z biegunką, prowadzącymi do odwodnienia i patologicznej senności. W postaci przewlekłej dominuje utrata łaknienia i niedobór masy ciała. Główną przyczyną dolegliwości jest nadwrażliwość na białka mleka krowiego, soi, ryżu, rzadziej na inne alergeny pokarmowe.

Ból gardła należy do jednych z najczęstszych objawów zgłaszanych przez pacjentów. Najpowszechniejszą przyczyną bólu gardła jest rozwijająca się infekcja wywołująca miejscowy stan zapalny. Mimo obecności algorytmów postępowania identyfikacja zakażeń bakteryjnych i dobranie właściwej antybiotykoterapii w dalszym ciągu stanowi problem w warunkach POZ. Istotną przyczyną jest ograniczony czas, który możemy przeznaczyć na wizytę pacjenta. Wielu lekarzy obawia się możliwości wystąpienia powikłań przy niesłusznie zastosowanej postawie wyczekującej. Część z nas, chcąc uniknąć powtórnej wizyty w celu modyfikacji leczenia, przepisuje antybiotykoterapię. Czy można ustalić odpowiednie, racjonalne leczenie, już podczas pierwszej wizyty?