Epidemiologia
Najczęstszą przyczyną zapaleń gardła u dzieci są infekcje o etiologii wirusowej (m.in. rhinowirusy, koronawirusy, adenowirusy, EBV, Coxsackie, Herpes simplex oraz wirusy grypy i paragrypy) [1, 2, 3]. Stanowią one, w zależności od źródła, od 75–80% do 90% przyczyn ostrych zapaleń gardła. Za pozostałą część infekcji odpowiadają paciorkowce z grupy A (beta-hemolizujące), oraz B, C, G, gronkowce, Haemofilus influenzae i inne, rzadziej spotykane bakterie, bardzo rzadko grzyby czy pierwotniaki [1, 2, 4].
Angina paciorkowcowa, wywoływana przez beta-
-hemolizującą bakterię Streptococcus pyogenes, występuje sezonowo, najczęściej zimą i wczesną wiosną, typowo u dzieci w wieku od 3 do 15 lat. Do zakażenia może dojść drogą kropelkową bądź poprzez kontakt ze śliną osoby chorej czy bezobjawowym nosicielem. Okres wylęgania choroby trwa zazwyczaj od 2 do 5 dni, a przechorowanie nie daje trwałej odporności [5, 6, 7].
Obraz kliniczny
Zazwyczaj choroba zaczyna się nagle, wywołuje znaczne osłabienie, gorączkę (powyżej 38°C). Bardzo często ból gardła promieniuje do ucha i nasila się przy połykaniu. Dodatkowo pojawić się mogą: ból głowy, brzucha, nudności i wymioty. Po kilku, kilkunastu godzinach w badaniu gardła obserwuje się przekrwienie migdałków podniebiennych, postępujący obrzęk, następnie pojawiają się pojedyncze punktowe, biało-żółte zmiany prześwitujące przez błonę śluzową migdałków, mogące zlewać się w białe naloty. Typowo zmianom w gardle towarzyszy bolesne powiększenie węzłów chłonnych szyi, szczególnie podżuchwowych. W niepowikłanej anginie objawy chorobowe ustępują samoistnie po 3–5 dniach [2, 5, 6, 8].
Jako miejscowe powikłania anginy najczęściej wymieniane są zapalenie ucha środkowego, ropień okołomigdałkowy i tylnogardłowy, ropowica przestrzeni przygardłowej lub dna jamy ustnej. Należy również pam...
