Ostre zapalenie gardła i migdałków podniebiennych (OZGM) jest rozpoznawane i leczone przez lekarzy różnych specjalności, ale przede wszystkim przez lekarzy rodzinnych i pediatrów. To właśnie ich głównie dotyka problem trafnego rozpoznania, tj. odróżnienia wirusowego OZGM od anginy paciorkowcowej (AP), co stanowi niekiedy nie lada wyzwanie w stricte gabinetowej diagnostyce. Problem jest bardzo ważny, bo nadal antybiotykoterapia de facto wirusowego OZGM stanowi jedną z najczęstszych przyczyn niepotrzebnej antybiotykoterapii, przyczyniającej się do selekcji opornych patogenów zasiedlających nosogardło, przede wszystkim pneumokoków (SP) i nietypowalnych pałeczek hemofilnych (NTHi).

Kamica pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych to relatywnie rzadka choroba w populacji dziecięcej. W niniejszym opracowaniu przedstawiono objawy, diagnostykę i leczenie kamicy żółciowej u dzieci. Nadal brak jest jasnych wytycznych postępowania w kamicy żółciowej u dzieci.

Obrona organizmu przed mikroorganizmami jest najważniejszą funkcją układu odpornościowego. Na drodze ewolucji nasz układ immunologiczny wykształcił mechanizmy, które zwykle pozwalają na skuteczną eliminację wirusów, bakterii, grzybów i pasożytów z naszego organizmu. Nieswoiste mechanizmy odpornościowe (wrodzone, niespecyficzne) uruchamiane są stosunkowo szybko i działają jako tzw. pierwsza linia obrony. Mechanizmy swoiste (nabyte, specyficzne) uruchamiane są nieco później, za to są bardziej precyzyjne od nieswoistych.

Probiotyki (według definicji FAO/WHO) to żywe drobnoustroje, które podane w odpowiedniej dawce wywierają korzystny wpływ na zdrowie gospodarza [1].

W ostatnich dwudziestu latach sektor ochrony zdrowia podlega nieustannym transformacjom organizacyjnym. Jednym z obszarów zmian są regulacje odnoszące się do form organizacyjnych podmiotów leczniczych, istotnych z punktu widzenia uwarunkowań prawnych prowadzenia działalności leczniczej, formy gospodarki finansowej, możliwości w zakresie potencjalnych źródeł dochodów, nadzoru właścicielskiego czy też zadowolenia samych pacjentów jako osób korzystających z ich usług. O tym, w jaki sposób rozpocząć działalność podmiotu leczniczego i jak najlepiej się do tego przygotować, piszemy w poniższym artykule.

Dieta wegańska jest restrykcyjną odmianą wegetarianizmu, gdyż nie dopuszcza się w niej spożywania żadnych produktów pochodzenia zwierzęcego. Składnikami pokarmowymi, których ryzyko wystąpienia niedoborów jest wysokie, są: białko (aminokwasy egzogenne), witamina B12, witamina D, wapń, żelazo, cynk, jod, długołańcuchowe wielonienasycone kwasy tłuszczowe omega 3. Dlatego stosowanie diety wegetariańskiej, w tym wegańskiej, wymaga właściwego bilansowania diety, niejednokrotnie stosowania żywności wzbogaconej oraz suplementów diety. Zaspokojenie potrzeb żywieniowych dzieci i młodzieży jest bardzo istotne dla ich prawidłowego rozwoju, dlatego też istnieją wątpliwości co do stosowania diety wegańskiej w tych grupach wiekowych, a część ekspertów przestrzega przed jej stosowaniem w okresie rozwojowym.

Współczesna wiedza o mikrobiocie zmienia tradycyjne pojmowanie żywienia, tworząc nowy wzorzec myślenia o jedzeniu i otwierając nowe horyzonty badań nad żywnością dla przyszłych pokoleń. Wniosek z już posiadanej wiedzy o mikrobiocie jest prosty – jedząc, odżywiamy nie tylko siebie, ale także naszą mikrobiotę. Utrzymanie zdrowej mikrobioty wymaga zdrowego żywienia. To zdrowe żywienie nie jest pojęciem uniwersalnym, gdyż zależy od wieku odżywianego, jego chorób, a wertykalna transmisja mikrobioty z matki na dziecko wskazuje, że oczekująca dziecka matka odżywia się nie tylko dla siebie, ale także dla nowej generacji.

Zakażenie układu moczowego (ZUM) jest jednym z najczęściej występujących zakażeń w populacji pediatrycznej i w większości związane jest z infekcją bakteryjną. Jest to stan chorobowy, który powinien być podejrzewany u każdego gorączkującego dziecka bez innych oznak infekcji, szybko rozpoznany i skutecznie leczony. Zapalenie wyrostka robaczkowego jest jednym z najczęściej występujących stanów wymagających pilnych operacji w obrębie jamy brzusznej u dzieci. W publikacji przedstawiono oba wyżej wymienione stany oraz właściwe im czynniki ryzyka, objawy kliniczne i sposoby rozpoznawania. W studium przypadku opisano dziewczynkę po przeszczepieniu nerki, która zgłosiła się do Kliniki Nefrologii, Transplantacji Nerek i Nadciśnienia Tętniczego IPCZD z objawami ostrego brzucha.

Zagadnienie farmakokinetyki leków u dzieci jest szczególnie ważne w praktyce lekarza pediatry. Już niemal 100 lat temu podnoszono, że dzieci nie są miniaturami dorosłych – wymagają zastosowania odpowiedniego schematu dawkowania zamiast proporcjonalnego zmniejszenia dawki. Późniejsze badania dowiodły, że masa ciała dziecka jest ważną, ale nie najważniejszą zmienną, która decyduje o działaniu leku w organizmie dziecka.

Ostra białaczka limfoblastyczna (ALL, acute lymphoblastic leukemia) jest najczęstszym nowotworem w populacji dziecięcej. Bóle kostne są objawem współtowarzyszącym u około 25% dzieci w momencie rozpoznania ALL. Celem pracy jest przedstawienie trzech przypadków pacjentów, u których objawy kostne były początkowo jedynymi objawami rozwijającej się ALL, co wpłynęło na opóźnienie rozpoznania. U dzieci z niewyjaśnionymi bólami mięśniowo-szkieletowymi w diagnostyce różnicowej zawsze należy brać pod uwagę rozpoznanie ostrej białaczki limfoblastycznej, nawet przy niewielkich odchyleniach w morfologii krwi. Wczesne badanie szpiku kostnego powinno stanowić podstawę w szybkim procesie diagnostycznym, zwłaszcza gdy rozważane jest włączenie steroidoterapii.

Stopy są narządem, który przenosi obciążenie całego ciała, amortyzuje to obciążenie i wprowadza ciało w ruch. Morfologia stóp i funkcja powinny być doskonałe, gdyż wszelkie odstępstwa od prawidłowej anatomii odbijają się na funkcji, zaś wadliwa funkcja daje przeciążenia, bóle i patologie przenoszące się na wiek dorosły. W obrębie stopy znajduje się 26 kości (z 206 ogółem), 33 stawy, 107 więzadeł, przyczepy co najmniej 20 mięśni, co daje wyobrażenie możliwości potencjalnych patologii. Z innej strony współgranie tych wielu elementów w codziennym życiu jest wyrazem mistrzowskiego dzieła sztuki, jak określił stopę Leonardo da Vinci [1].

Trądzik młodzieńczy jest jedną z najczęstszych chorób skóry w populacji rozwojowej. Według niektórych źródeł w mniej lub bardziej nasilonej postaci dotyczy nawet 100% młodzieży [1, 2]. W patogenezie uwzględnia się różne czynniki: genetyczne, hormonalne, środowiskowe i osobnicze. Efektem ich współdziałania jest nadprodukcja łoju, rogowacenie ujść przewodów wyprowadzających gruczołów łojowych, rozrost wewnątrzmieszkowej populacji Propionibacterium acnes i naciek z komórek zapalnych [3, 4]. Istnieje kilka niezależnych klasyfikacji trądziku, najbardziej popularna obejmuje: trądzik zaskórnikowy, grudkowo-krostkowy, ropowiczy, bliznowcowy, piorunujący i z wydrapania. Znanych jest szereg metod terapeutycznych obejmujących zarówno terapię miejscową, jak i ogólną.