Mikrobiota jelitowa, czyli wszystkie drobnoustroje zasiedlające organizm człowieka (a przede wszystkim przewód pokarmowy) [1], jest nierzadko nazywana „drugim mózgiem” lub „dodatkowym organem”. Pomimo prowadzenia rozlicznych badań na jej temat, nadal jest wielką niewiadomą, stąd też zainteresowanie mikrobiotą stale rośnie.
Kategoria: Artykuł
Kaszel – to jeden z najczęstszych objawów będący przyczyną konsultacji lekarskich. To nieswoisty sygnał, wyzwalany przez różne czynniki, który często sprawia trudności zarówno diagnostyczne, jak i lecznicze. Szacuje się, że jest przyczyną około 9% porad w podstawowej opiece zdrowotnej. Każdego miesiąca z kaszlem zmaga się 30% dzieci. Celem artykułu jest przedstawienie korzyści płynących z zastosowania leków przeciwkaszlowych i mukolitycznych ze szczególnym uwzględnieniem roli lewodropropizyny oraz erdosteiny, zwrócenie uwagi na właściwości oraz bezpieczeństwo stosowania powyższych leków.
Mikrobiom skóry obejmuje skład drobnoustrojów (w tym bakterii, grzybów i wirusów), ich genomy, ale także warunki środowiskowe, w których żyją. Mikrobiom zmienia się z wiekiem, jest odmienny w okresie noworodkowym, u małych dzieci oraz osób dorosłych. Mają na niego wpływ takie zmienne jak: rozwiązanie porodu, wiek ciążowy w momencie porodu, stan zdrowia matki i inne. Odmienności składu mikrobiomu skóry obserwuje się w różnych schorzeniach dermatologicznych, m.in. atopowym zapaleniu skóry czy trądziku. W poniższym artykule omówiono najnowsze metody terapeutyczne mające na celu przywrócenie prawidłowego mikrobiomu skóry u dzieci.
Żelazo jest niezbędnym mikroelementem w organizmie człowieka. Stanowi ono kluczowy składnik hemoglobiny pełniącej główną rolę w transporcie tlenu, jest kofaktorem wielu enzymów odpowiadających za różnorodne procesy biologiczne, m.in. syntezę neuroprzekaźników, kolagenu, kwasów nukleinowych, wytwarzanie erytrocytów, wpływa też na aktywność przeciwdrobnoustrojową fagocytów
Brodawki wirusowe, potocznie nazywane kurzajkami, są bardzo częstymi infekcjami skóry u dzieci. Zmiany mogą być rozległe i powodować dolegliwości bólowe, stąd też konieczne jest włączenie skutecznego leczenia. Terapia brodawek wirusowych u dzieci jest niekiedy trudna i wymaga cierpliwości zarówno ze strony pacjenta, jak i lekarza
Infekcje dróg oddechowych są jedną z najczęstszych przyczyn hospitalizacji w populacji dziecięcej. Zapalenie płuc jest ostrą chorobą dystalnej części układu oddechowego przebiegającą z zajęciem miąższu płuc w postaci nacieku zapalnego oraz wysięku w pęcherzykach płucnych, którego najczęstszą przyczyną jest zakażenie. Wśród głównych objawów zapalenia płuc u dzieci możemy wyróżnić: gorączkę, kaszel, tachypnoe, wciąganie międzyżebrzy. W niniejszym artykule przytoczono dwa przypadki pokazujące, że nie zawsze typowe objawy infekcji dróg oddechowych mogą świadczyć o typowym rozpoznaniu, dlatego tak istotne jest rzetelnie przeprowadzone badanie podmiotowe i przedmiotowe, których wyniki mogą nakierować nas na właściwe rozpoznanie oraz uprościć drogę dalszej diagnostyki i skutecznego leczenia.
Biegunki przewlekłe stanowią jedno z trudniejszych wyzwań w praktyce pediatry. Problemem staje się nie tylko obszerność diagnostyki różnicowej, dobór badań dodatkowych oraz zaplanowanie skutecznej terapii, ale również leczenie powikłań biegunki wiążące się z jej przewlekłością. Pacjent poza odwodnieniem, zaburzeniami elektrolitowymi, niedożywieniem wielokrotnie zmaga się z licznymi objawami związanymi z chorobą podstawową, a nie samą biegunką. Kluczowa jest nie tylko wczesna interwencja medyczna, ale również przemyślane postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne, które często determinuje przebieg kliniczny i rokowanie choroby. Zarówno profilaktyka, jak i rozwój medycyny stopniowo zwiększają szanse na coraz efektywniejszą terapię biegunek przewlekłych.
Kolka niemowlęca, uważana za łagodną, mijającą z czasem dolegliwość, jest źródłem niepokoju i frustracji opiekunów, którzy poszukują możliwości jej złagodzenia. Po wykluczeniu objawów alarmowych, których obecność wymaga pogłębionej diagnostyki, kluczowymi elementami postępowania są wsparcie i uspokojenie rodziców. Nie zawsze jednak wystarczają. W artykule podsumowano aktualne dane dotyczące kolki niemowlęcej oraz skomentowano dostępne metody leczenia. Podejmując decyzję o zastosowaniu dowolnej interwencji, warto omówić z opiekunami dziecka, czy spodziewane korzyści są zgodne z ich oczekiwaniami i warte poniesionych kosztów.
Alergiczny nieżyt nosa (ANN) jest najczęściej spotykaną chorobą przewlekłą w ambulatoryjnej praktyce lekarskiej. Częstość jego występowania rośnie równolegle z innymi chorobami IgE zależnymi. Statystyki podają, że choroba występuje u 10–30% dorosłych i nawet do 40% u dzieci. Połowa pacjentów z ANN doświadcza objawów do 4 miesięcy w roku, podczas gdy ponad 20% ma objawy dłużej niż 9 miesięcy w roku. Choroba ta często wiąże się z astmą oskrzelową, zapaleniem zatok i zapaleniem ucha środkowego.
Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest przewlekłą, niezakaźną chorobą zapalną skóry, dla której charakterystyczne są okresy zaostrzeń i remisji, występującą w krajach rozwiniętych u 15–20% dzieci. Uważa się, że w rozwoju AZS szczególnie istotną rolę odgrywają interakcje między zaburzeniami funkcji bariery skórnej, nieprawidłowościami odpornościowymi oraz czynnikami zakaźnymi i środowiskowymi. Rozpoznanie AZS opiera się na klasycznych kryteriach klinicznych, sformułowanych przez Hanifina i Rajkę w 1980 r., zmodyfikowanych w latach późniejszych. Postępowanie w AZS jest kompleksowe, a na podjęcie decyzji terapeutycznej wpływa wiek pacjenta, lokalizacja zmian chorobowych i ich nasilenie oraz inne, współistniejące zaburzenia.Takrolimus to miejscowy inhibitor kalcyneuryny (mIK), organiczny związek chemiczny. Zgodnie z obecnymi wskazaniami rejestracyjnymi lek w formie maści o stężeniach 0,03% i 0,1% jest stosowany w terapii umiarkowanych i ciężkich postaci AZS u dorosłych i dzieci powyżej drugiego roku życia. Warto podkreślić możliwość stosowania takrolimusu w terapii krótkotrwałej oraz w długotrwałej, przerywanej (tzw. terapii proaktywnej). Takrolimus charakteryzuje się wysoką skutecznością działania, potwierdzoną w badaniach klinicznych, a także dobrym profilem bezpieczeństwa. W artykule omówiono potencjał terapeutyczny takrolimusu w AZS.
Skóra niemowląt i małych dzieci znacznie się różni budową od skóry dorosłego człowieka. Wpływ wielu czynników na niedojrzałą skórę niemowlęcia przyczynia się do zmiany pH skóry i sprzyja działaniu czynników drażniących. Często zmianom skórnym towarzyszy świąd, który dodatkowo zwiększa ryzyko wtórnego nadkażenia skóry poprzez wydrapania i przeczosy. Prawidłowa pielęgnacja podrażnionej skóry jest niezbędnym elementem postępowania terapeutycznego i profilaktycznego. W sytuacjach gdy nie jest wystarczająca, konieczne jest dołączenie miejscowych preparatów zawierających glikokortykosteroidy, antybiotyki i substancje przeciwgrzybicze.
Wirus brodawczaka ludzkiego jest czynnikiem onkogennym, koniecznym do powstania raka szyjki macicy. Ma też udział w rozwoju nowotworów głowy i szyi, sromu i odbytu. Dostępnie od kilkunastu lat szczepionki przeciw wirusowi brodawczaka ludzkiego są więc pierwszymi preparatami chroniącymi przed nowotworami. Najwyższą skuteczność tej profilaktyki uzyskuje się przez szczepienie dotąd niezakażonych osób. Wszystkie rekomendacje zalecają szczepienie dziewcząt lub osób obojga płci we wczesnym wieku, optymalnie 11–13 (14) lat. Szczepionki mają dobry profil bezpieczeństwa. Wprowadzenie powszechnych szczepień przeciw HPV jest obecnie w Polsce priorytetem w ramach Narodowej Strategii Onkologicznej.