Ostra pokrzywka jest częstą chorobą wieku dziecięcego, która wielokrotnie budzi duży niepokój rodziców i jest przyczyną licznych konsultacji pediatrycznych. Wynika to z napadowego charakteru ostrej pokrzywki, współistnienia nasilonego świądu i często ze znacznej rozległości zmian skórnych. Tymczasem przebieg pokrzywki zazwyczaj jest łagodny z tendencją do samoograniczania się objawów i nie wymaga intensywnego leczenia, diagnostyki i hospitalizacji [1]. Ostrą pokrzywkę należy także odróżniać od uogólnionej reakcji anafilaktycznej będącej stanem bezpośredniego zagrożenia życia. Reakcja anafilaktyczna ma miejsce u pacjentów, u których jednocześnie ze zmianami skórnymi współistnieją objawy ze strony innych narządów, takich jak układ oddechowy (świsty, kaszel), przewód pokarmowy (wymioty, biegunka), układ nerwowy (drgawki, zaburzenia świadomości) czy układ krążenia (zmiany ciśnienia krwi, zaburzenia rytmu).
Dział: Temat numeru
Choroby alergiczne stanowią obecnie jeden z ważniejszych problemów medycyny. Odsetek chorych w krajach europejskich sięga ponad 30% i ciągle wykazuje tendencję wzrostową [1]. Według opinii Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) choroby alergiczne zalicza się do grupy chorób cywilizacyjnych, a na liście stwarzanych zagrożeń alergie zostały sklasyfikowane na czwartej pozycji po nowotworach, chorobach układu krążenia i AIDS
Niewydolność serca jest jednym z najtrudniejszych problemów diagnostycznych i terapeutycznych, z którym musi zmierzyć się lekarz opiekujący się dzieckiem. Nie ma objawów specyficznych jedynie dla niewydolności serca, stąd jej obraz kliniczny może być różnorodny, a charakter objawów zależy m.in. od komory serca najsilniej dotkniętej procesem chorobowym, szybkości jej narastania i wieku chorego.
Czynnościowe zaburzenia przewodu pokarmowego (CzZPP) to jedne z najczęstszych przyczyn wizyt u gastroenterologów dziecięcych. Szacuje się, że dotyczą 4–25% populacji pediatrycznej, z przewagą płci żeńskiej. Objawem dominującym i najczęściej zgłaszanym przez pacjentów jest ból brzucha.
Białko to podstawowy element budulcowy, niezbędny do wzrostu i rozwoju młodego organizmu. Stanowi źródło aminokwasów egzogennych, tzw. niezbędnych, których organizm nie syntetyzuje. Należą do nich: lizyna, metionina, treonina, leucyna, izoleucyna, walina, tryptofan i fenyloalanina, jak również histydyna, która jest wytwarzana przez organizm, ale w niedostatecznych ilościach.
W dobie nieograniczonego dostępu do internetu i zawartej w nim wiedzy, w czasach, kiedy każdy może publikować dowolne treści, jesteśmy narażeni na szum informacyjny, w którym ciężko odróżnić wartościową wiedzę od mało wiarygodnych informacji. Dlatego też, w czasach wzrastającej odpowiedzialności moralnej, prawnej i finansowej lekarzy, nasze działania powinniśmy opierać na wiarygodnych danych naukowych. Doskonałym narzędziem do weryfikacji rzetelności danych jest medycyna oparta na faktach (ang. Evidence Based Medicine, EBM). Z założenia EBM to wykorzystywanie w postępowaniu klinicznym jedynie wiarygodnych dowodów naukowych, opartych na wynikach wysokiej jakości badań klinicznych. W poniższym artykule przedstawiono zasady postępowania w najczęstszych schorzeniach pediatrycznych, opierając się na wiarygodnych badaniach zgodnych z zasadami EBM.
Przewód pokarmowy człowieka zasiedlony jest przez różnego typu mikroorganizmy, do których należą: bakterie, grzyby, drożdże, wirusy, pierwotniaki, płazińce. Wszystkie te żywe organizmy nazwane są łącznie „mikrobiotą”, zaś terminem „mikrobiom” określamy zbiór genów reprezentowanych przez mikrobiotę. Definicje: mikrobiota i mikrobiom w podanym układzie zależności nie mogą więc być stosowane zamiennie. Mikrobiota wykazuje ogromny potencjał metaboliczny, porównywalny do ludzkiej wątroby i zawiera większy zbiór informacji genetycznej niż genom zasiedlanego przez siebie gospodarza.
Antybiotyki to jedne z największych osiągnięć medycyny, jednak ich nadużywanie, zwłaszcza w praktyce ambulatoryjnej, niepotrzebne stosowanie w infekcjach wirusowych, zbyt długo i w zbyt małych dawkach doprowadziło w ostatnim dziesięcioleciu do lawinowego narastania zjawiska antybiotykooporności. Problem ten stał się niezwykle istotnym i trudnym wyzwaniem dla współczesnej medycyny, gdyż grozi nam szybka utrata skutecznej broni w walce z infekcjami bakteryjnymi, z wszystkimi tego konsekwencjami [1].
Omdlenia to częsty problem w populacji dziecięcej. Szacuje się, że u około 20–40% pacjentów poniżej 18. r.ż. doszło do przynajmniej jednego krótkiego incydentu utraty przytomności. Praca przedstawia problem omdleń kardiogennych, które w populacji dziecięcej występują najrzadziej, ale z uwagi na wysokie ryzyko nagłego zgonu sercowego stanowią istotny problem diagnostyczny i terapeutyczny.
Inwazyjna choroba meningokokowa (IChM), choć występuje relatywnie rzadko, wiąże się z bardzo dużą śmiertelnością i wysokim ryzykiem rozwoju trwałych powikłań. Zachorowania najczęściej występują wśród niemowląt, nastolatków i młodych dorosłych. Prezentowany przypadek ma na celu przekazanie najistotniejszych informacji dotyczących wczesnego rozpoznania, leczenia i zapobiegania zakażeniu Neisseria meningitidis. Zwrócono uwagę na zabezpieczenie materiału biologicznego do badań mikrobiologicznych, właściwy dobór antybiotyku i skuteczną resuscytację płynową. Uwzględnienie wymienionych elementów oraz zsynchronizowane działanie zespołu medycznego zwiększają szanse pacjenta na przeżycie i pełny powrót do zdrowia.
Profilaktyka i pielęgnacja w atopowym zapaleniu skóry mają za zadanie zminimalizować potrzebę stosowania leków przeciwzapalnych, które dołączone do terapii emolientowej są podstawą leczenia w okresach zaostrzeń. W leczeniu AZS dostępnych jest wiele miejscowych preparatów glikokortykosteroidowych (GKS). W AZS znajdują także zastosowanie miejscowe preparaty zawierające inhibitory kalcyneuryny.
