Pneumokoki są najistotniejszymi pod względem chorobowości i śmiertelności bakteriami Gram-dodatnimi. Następstwem interakcji pneumokoków z ludźmi jest szeroki zakres sytuacji klinicznych: od bezobjawowego nosicielstwa w jamie nosowo-gardłowej, przez zakażenia nieinwazyjne, jak zapalenie zatok i ucha środkowego, zapalenie płuc, po ciężkie zakażenia inwazyjne, takie jak sepsa i zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Zakażenia pneumokokowe mają cechy zakażeń oportunistycznych – chorują przede wszystkim najsłabsi: małe dzieci poniżej dwóch lat, osoby starsze > 65 lat, przewlekle chorzy, obarczeni czynnikami ryzyka. Do najważniejszych czynników ryzyka inwazyjnych zakażeń pneumokokowych należą: palenie tytoniu, zaburzenia odporności, w tym asplenia, cukrzyca, przewlekłe choroby płuc i serca oraz alkoholizm. Najskuteczniejszym sposobem uniknięcia zakażenia jest szczepienie ochronne, które można stosować od 2. m.ż.
Czytaj więcej