Kategoria: Artykuł

Bezdechy występujące u dzieci mają wiele przyczyn. Krótkie epizody bezdechów mogą występować u zupełnie zdrowych noworodków i młodych niemowląt. Przykładami mogą być: bezdechy przy karmieniu (tzw. feeding apnea, polegające na chwilowym, odruchowym zatrzymywaniu oddechu w czasie ssania i połykania pokarmu), przy oglądaniu gardła i próbach czyszczenia nosa, jako reakcja na nagły hałas czy bodziec termiczny, lub też oddech periodyczny. Żadne z nich nie jest objawem patologicznym. Pojawienie się dłuższych epizodów bezdechów, szczególnie prowadzących do bradykardii czy hipoksemii, jest zawsze wyrazem określonej nieprawidłowości

Odra (Morbilli, measles, rubeola) jest ostrą chorobą zakaźną przebiegającą z gorączką, stanem zapalnym błon śluzowych i wysypką. Choroba przenosi się drogą kropelkową, a źródłem zakażenia jest chory. Zakaźność jest bardzo wysoka. Szacuje się, że jeden chory na odrę zakaża ok. 18 osób. Okres zakaźności trwa od pięciu dni przed wystąpieniem wysypki do trzech dni od jej wystąpienia. Większość zachorowań występuje u dzieci do 15. r.ż. Podatny na zakażenie jest jednak każdy człowiek, niezależnie od wieku, który nie przebył odry lub nie był dwukrotnie zaszczepiony. Nie chorują niemowlęta do 6. m.ż., chronione przez przeciwciała klasy IgG, o ile ich matki chorowały na odrę lub były szczepione.

Ostre zapalenie oskrzelików jest chorobą dolnych dróg oddechowych najczęściej występującą w 1. r.ż. [1] Przebiega głównie pod postacią nieżytu górnych dróg oddechowych połączonego z kaszlem i zwiększonym wysiłkiem oddechowym. Objawy zwykle nie są mocno nasilone i ulegają samoograniczeniu w ciągu kilku dni, mogą się jednak wiązać z trudnościami w karmieniu dziecka. Możliwy jest również ciężki przebieg ostrego zapalenia oskrzelików wymagający hospitalizacji

Choroby alergiczne stanowią obecnie jeden z ważniejszych problemów medycyny. Odsetek chorych w krajach europejskich sięga ponad 30% i ciągle wykazuje tendencję wzrostową [1]. Według opinii Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) choroby alergiczne zalicza się do grupy chorób cywilizacyjnych, a na liście stwarzanych zagrożeń alergie zostały sklasyfikowane na czwartej pozycji po nowotworach, chorobach układu krążenia i AIDS

W artykule przedstawiono cele i zasady przeprowadzania badania profilaktycznego (bilansu zdrowia) dziecka w wieku dwóch lat. Omówiono elementy wywiadu oraz badania przedmiotowego właściwe dla dziecka w tym wieku. Szczegółowo zaprezentowane zostały także testy przesiewowe będące integralną częścią tego bilansu.
W części dotyczącej edukacji zdrowotnej w zwięzły sposób przedstawiono te zagadnienia, które mogą być szczególnie istotne dla rodziców we właściwej opiece nad dzieckiem. Artykuł może okazać się pomocny w pracy lekarzy i pielęgniarek podstawowej opieki zdrowotnej zajmujących się małymi pacjentami.

Krztusiec jest ostrą chorobą zakaźną wywołaną przez Bordetella pertussis. Charakteryzuje się nawracającymi napadami kaszlu oraz dusznością wdechową. Najciężej chorują niemowlęta i małe dzieci. Młodzież i dorośli chorują lżej, ale stanowią główne źródło zakażenia. W artykule omówiono obraz kliniczny krztuśca, epidemiologię oraz metody diagnostyczne. Powszechne szczepienia niemowląt przyczyniły się do poprawy sytuacji epidemiologicznej. 

Od kilkunastu lat obserwuje się jednak na świecie wzrost zachorowań na krztusiec u dzieci starszych, młodzieży i dorosłych. Wynika to prawdopodobnie z wygasania odporności poszczepiennej. Podstawowym sposobem profilaktyki są nadal szczepienia ochronne nie tylko małych dzieci, ale nastolatków i dorosłych.

Od lat 80. ubiegłego wieku obserwujemy dramatyczny wzrost liczby nowych zachorowań na cukrzycę typu 1 
(type 1 diabetes – T1D) wśród dzieci i młodzieży, w szczególności w najmłodszych grupach wiekowych [1–3]. 
W Polsce, po transformacji ustrojowej i zmianach ekonomicznych, notuje się jeden z najszybszych wzrostów 
liczby nowych przypadków T1D. Od roku 1989 wskaźnik zapadalności wśród dzieci i młodzieży w wieku
0–14 lat wzrósł ponad czterokrotnie, osiągając w 2012 r. wartość 22,74 na 100 000 osób/rok [2, 3]. 

Wśród pacjentów zgłaszających dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego tylko kilka procent cierpi na organiczną chorobę przewodu pokarmowego [1]. Znaczna większość z nich ma zaburzenia czynnościowe 
przewodu pokarmowego (CzZPP). CzZPP zostały sklasyfikowane według III Kryteriów Rzymskich [2]. Wyróżniają one zaburzenia u dzieci do 4. r.ż., które zostały omówione w I części artykułu, oraz zaburzenia u starszych dzieci i młodzieży będące treścią niniejszego artykułu, czyli części II.