W okresie wczesnego dzieciństwa najczęstszą przyczyną ostrej biegunki są wirusy (rotawirusy, adenowirusy). Rotawirusy są częstą przyczyną hospitalizacji, stanowią równocześnie źródło zakażeń wewnątrzszpitalnych, w domach dziecka, szkołach, przedszkolach. Wysoka zapadalność na rotawirusowe zakażenia szpitalne tłumaczona jest masywnym wydalaniem wirusa przez chorych, wysoką zaraźliwością i dużą stabilnością rotawirusów w środowisku.
Kolejną przyczyną ostrej biegunki są bakteryjne zakażenia żołądka i jelit: enteropatogenne (Salmonella, Shigella, Escherichia coli, Yersinia, Campylobacter jejuni) czy potencjalnie enteropatogenne (Klebsiella, Enterococcus, Staphylococcus). Istnieją również inne, rzadsze przyczyny: zatrucia pokarmowe, infekcje pasożytnicze, grzybicze u dzieci z zaburzeniami odporności, zakażenia wewnątrzbrzuszne, nieswoiste stany zapalne jelit, nietolerancje pokarmowe, nadużywanie antybiotyków i innych leków. Wspomnieć należy też o ostrej biegunce w przebiegu innych zespołów: zespołu hemolityczno-mocznicowego czy zespołu Schönleina-Henocha. Z czynników patogennych należy wymienić nieprawidłową dietę czy nadmiar płynów hiperosmolarnych.
W zakażeniach wirusowych jelita cienkiego szybko dochodzi do namnażania się wirusa w zróżnicowanych komórkach nabłonka walcowat...
Ostra biegunka – przypadki kliniczne
Zgodnie z definicją WHO biegunka jest to stan, w którym dziecko oddaje zwiększoną liczbę i objętość stolca o nieprawidłowej luźnej konsystencji – co najmniej trzy wypróżnienia w ciągu doby lub pojedyncze luźne stolce z dodatkiem krwi, ropy, śluzu. Niemowlęta, zwłaszcza karmione piersią, mogą oddawać stolec po każdym karmieniu, a o biegunce świadczy zwiększenie dotychczasowej częstości wypróżnień i zmiana ich charakteru.