Drgawki gorączkowe

Studium przypadku

Wystąpienie epizodu drgawek gorączkowych u dziecka jest objawem wzbudzającym u rodziców silne uczucie niepokoju, strachu o dziecko. Pomimo ich częstego występowania – drgawki gorączkowe występują 
u 2–4% populacji do lat pięciu – nadal wiążą się z nadmiernymi działaniami zarówno u rodziców podejmujących próby reanimacji dziecka, ale także u lekarzy wdrażających zbyt szeroką diagnostykę. 

Epidemiologia

Drgawki gorączkowe (DG) są najczęściej występującym objawem neurologicznym w wieku wczesnodziecięcym, dotyczą dzieci w wieku do pięciu lat, z największą częstością w przedziale od 12 do 18 miesięcy [2, 3]. W niektórych populacjach, głównie azjatyckich, odsetek występowania DG jest wyższy – sięga nawet 14%. W populacji dzieci chorych na padaczkę dodatni wywiad w kierunku drgawek gorączkowych stwierdza się w 6–15% przypadków. Podział DG przedstawia tab. 1.

W przypadku wystąpienia DG plus stwierdzono nieznacznie większe ryzyko wystąpienia padaczki z genetycznymi czynnikami predysponującymi [2]. Pomimo tego faktu, postępowanie terapeutyczne i diagnostyczne nie różni się od postępowania w przypadku drgawek gorączkowych prostych. Szczególnie podkreśla się ograniczone wskazania do wykonywania badań neuroobrazowych oraz EEG.

Czynniki ryzyka wystąpienia drgawek gorączkowych

Najczęstszym czynnikiem ryzyka wystąpienia DG jest gorączka [2, 3]. Podkreśla się, że większe znaczenie ma maksymalna zwyżka temperatury, nie zaś czas jej narastania. Jednakże wartość temperatury ciała, przy której może dojść do rozwinięcia epizodu drgawek gorączkowych, różni się u poszczególnych dzieci, będąc indywidualną cechą zależącą od ich wieku, dojrzałości układu nerwowego. Najniższy próg wystąpienia drgawek gorączkowych obserwowany jest u niemowląt oraz w przebiegu odwodnienia, głównie hiponatremicznego. 

Drgawki gorączkowe występują częściej w przypadku infekcji wirusowych, rzadziej w przebiegu infekcji bakteryjnych. Zakażenia wirusem grypy oraz wirusem HHV-6 wiążą się z wysokim ryzykiem rozwinięcia DG. Stwierdzono także niewielki wzrost ryzyka wystąpienia DG po szczepieniach – trójwalentną szczepionką z pełnokomórkowym komponentem krztuśćca DTPw (szczególnie w pierwszej dobie po szczepieniu) oraz MMR (głównie pomiędzy 
8.–14. dniem po szczepieniu). Szczepienie szczepionką skojarzoną MMR-varicella (MMRV) wiąże się z dwukrotnie wyższym ryzykiem wystąpienia DG w porównaniu do oddzielnego zaszczepien...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI