Autor: Michał Wronowski

Krwawienie z przewodu pokarmowego jest jednym z najbardziej niepokojących objawów w gastroenterologii dziecięcej. Jego podłożem może być zarówno banalne schorzenie przewodu pokarmowego, jak również choroba zagrażająca życiu. Wyróżnia się krwawienie z górnego i/lub dolnego odcinka przewodu pokarmowego. Krwawienia z górnego odcinka przewodu pokarmowego objawiają się najczęściej krwawymi wymiotami i smolistymi stolcami, wiążą się z większym niebezpieczeństwem dla zdrowia i życia, z tego powodu mogą wymagać pilnej diagnostyki pozwalającej ustalić przyczynę krwawienia oraz zastosowaniać leczenie tamujące krwawienie. Krwawienia z dolnego odcinka przewodu pokarmowego bardzo rzadko stanowią jakiekolwiek zagrożenie dla życia i z reguły nie wymagają pilnej diagnostyki i terapii.

Wystąpienie epizodu drgawek gorączkowych u dziecka jest objawem wzbudzającym u rodziców silne uczucie niepokoju, strachu o dziecko. Pomimo ich częstego występowania – drgawki gorączkowe występują 
u 2–4% populacji do lat pięciu – nadal wiążą się z nadmiernymi działaniami zarówno u rodziców podejmujących próby reanimacji dziecka, ale także u lekarzy wdrażających zbyt szeroką diagnostykę. 

Zaparcie, występujące w populacji dziecięcej z częstością 1:30, jest zaburzeniem głównie o etiologii czynnościowej, w którym podstawą leczenia jest długotrwałe stosowanie leków osmotycznie czynnych w prawidłowych dawkach. Mimo to wokół zaparcia narosło wiele mitów często powtarzanych zarówno przez rodziców, jak i lekarzy, doprowadzających do braku skuteczności postępowania terapeutycznego, co najczęściej skutkuje pogłębianiem się tego zaburzenia. W artykule zostanie omówione postępowanie diagnostyczne oraz terapeutyczne w zaparciu oraz pojawią się dwa opisy przypadków klinicznych prawidłowo oraz nieprawidłowo leczonego zaparcia.

Ostre bakteryjne zapalenie błony śluzowej gardła i migdałków podniebiennych (tonsillopharyngitis), przebiegające z wysoką gorączką, często określane jest mianem anginy. W istocie anginą powinniśmy nazywać ostrą chorobę zakaźną o etiologii bakteryjnej, w której objawom miejscowym obejmującym głównie tkankę chłonną gardła w obrębie tzw. pierścienia Waldeyera (tonsillitis) towarzyszy toksemia z objawami ogólnoustrojowymi. Zapalenie dotyczące głównie błony śluzowej gardła bez objawów ogólnoustrojowych powinno być określone mianem pharyngitis. Czynnikiem patogennym anginy jest najczęściej Streptococcus pyogenes, paciorkowiec beta-hemolizujący grupy A.

Wszawica głowowa (pedikuloza), pomimo że występuje powszechnie nawet w najbardziej rozwiniętych krajach o wysokim statusie socjoekonomicznym, w Polsce jest nadal tematem tabu, tematem wstydliwym, o którym rodzice chorujących dzieci najchętniej nie chcieliby wspominać. Mogłoby się wydawać, że w dobie rosnącej dbałości o czystość i higienę osobistą problem wszawicy powinien zostać już dawno zażegnany. Niestety tak nie jest. W naszym kraju nie istnieje już obowiązek profilaktycznego, okresowego sprawdzania głów dzieci przez personel medyczny w placówkach przedszkolnych/szkolnych (zlikwidowane stanowiska higienistki szkolnej), co w przeszłości umożliwiało szybkie wychwycenie ognisk wszawicy, alarmowanie rodziców, wdrażanie działań profilaktycznych i leczniczych.