Zastosowanie lewodropropizyny w leczeniu kaszlu u dzieci

Studium przypadku

Kaszel stanowi jeden z najczęstszych objawów będących przyczyną konsultacji w codziennej praktyce pediatrycznej. Jest to fizjologiczny odruch mający na celu zapewnienie drożności dróg oddechowych. Podstawą procesu diagnostycznego u dziecka z kaszlem jest odpowiednio zebrany wywiad i pełne badanie przedmiotowe w celu oceny charakteru kaszlu i ustalenia jego potencjalnych przyczyn. Stwierdzenie obecności lub braku wykrztuszanej wydzieliny może ułatwić wdrożenie adekwatnego leczenia objawowego. W przypadku produktywnego charakteru kaszlu zastosowanie znajdują przede wszystkim leki mukolityczne mające na celu ułatwienie dziecku usunięcia zalegającej plwociny z dróg oddechowych. Natomiast w przypadku kaszlu suchego wskazane jest stosowanie leków przeciwkaszlowych. Wśród nich duże znaczenie w leczeniu empirycznym znajduje lewodropropizyna, jako lek o działaniu obwodowym, pozbawiony depresyjnego działania na ośrodkowy układ nerwowy.

Kaszel jest częstym objawem towarzyszącym schorzeniom, z powodu których rodzice zgłaszają się z dziećmi do gabinetów podstawowej opieki zdrowotnej.
Jest to mimowolny, fizjologiczny odruch lub świadomy manewr wydechowy, którego celem jest zapewnienie drożności dróg oddechowych i ich ochrona przed aspiracją ciał obcych bądź nadmiarem zalegającej w drzewie oskrzelowym wydzieliny. Polega on na głębokim wdechu (faza wdechowa) i kolejno wydechu wykonywanym przy zamkniętej głośni, powodującym wzrost ciśnienia (faza sprężania), a następnie gwałtownym wyrzucie powietrza z dróg oddechowych po otwarciu głośni z towarzyszącym charakterystycznym dźwiękiem (faza wyrzutowa). 
Odruch kaszlowy jest wywołany stymulacją włókien doprowadzających C i Aδ nerwu błędnego zlokalizowanych w błonie śluzowej dróg oddechowych, których receptory zlokalizowane są głównie w krtani i drzewie oskrzelowym, ale również w miąższu płuc, gardle, przełyku oraz przewodzie słuchowym zewnętrznym. Nerwy aferentne nerwu błędnego cechują się polimodalnością – reagują zarówno na bodźce mechaniczne, jak i chemiczne. Włókna te przewodzą bodźce do rdzenia przedłużonego, gdzie są przetwarzane, następnie nerwami krtaniowymi wstecznymi oraz rdzeniowymi doprowadzane są do mięśni gardła, nagłośni, międzyżebrowych i przepony, co skutkuje ich skurczem. 
Na odruch kaszlu wpływ mają również inne drogi unerwienia układu oddechowego, takie jak: mechanoreceptory wolno adaptujące się (ang. slow adapting receptors, SAR) i mechanoreceptory szybko adaptujące się (ang. rapidly adapting receptors, RAR) regulujące oddychanie, kanały jonowe, receptory układu współczulnego oraz receptory J. 
W regulacji odruchu kaszlowego biorą też udział wyższe piętra ośrodkowego układu nerwowego, które odpowiadają zarówno za świadome generowanie, jak i hamowanie kaszlu.

Rodzaje i klasyfikacja kaszlu

W rekomendacjach Brytyjskiego Towarzystwa Chorób Klatki Piersiowej tradycyjna klasyfikacja, uwzględniająca czas trwania kaszlu, wyróżnia kaszel:

  • ostry – do 3 tygodni,
  • podostry – od 3 do 8 tygodni, 
  • przewlekły – powyżej 8 tygodni. 
     

Według aktualnie najczęściej stosowanego w lite...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI