Tymianek pospolity (Thymus vulgaris) i bluszcz pospolity (Hedera helix) – krótka charakterystyka
Tymianek pospolity (Thymus vulgaris) oraz surowiec wykorzystywany w praktyce farmaceutycznej, czyli ziele tymianku (Thymi herba), są wykorzystywane od wielu lat w leczeniu infekcji, zwłaszcza w kontekście schorzeń układu oddechowego. Jednym z najważniejszych elementów odpowiedzialnych za efekty działania ziela tymianku jest jego skład chemiczny. Roślina ta jest bogata w olejki eteryczne, z których głównymi składnikami są tymol i jego izomer karwakrol oraz eter metylowy tymolu, p-cymol, linalol, alfa-pinen. Ziele zawiera również garbniki i triterpeny. Za działanie farmakologiczne tego surowca odpowiadają przede wszystkim substancje zawarte w olejku eterycznym. Ich działanie polega głównie na zwiększeniu samoistnego ruchu rzęsek (nabłonka rzęskowego) w górnych drogach oddechowych – w ten sposób zwiększają ilość śluzu, który ulega upłynnieniu, a w efekcie ułatwione jest jego odkrztuszanie. Potwierdzono również silne działanie bakteriobójcze i grzybobójcze związków zawartych w olejku eterycznym (głównie tych związków, które mają charakter fenoli). Tymianek jest jednym z najpopularniejszych naturalnych składników leków stosowanych w kaszlu, zwłaszcza ze względu na jego właściwości wykrztuśne i spazmolityczne. Stosowany jest zarówno w leczeniu kaszlu suchego, jak i mokrego. Jego spazmolityczne właściwości sprawiają, że łagodzi on skurcze mięśni gładkich w drogach oddechowych, co zmniejsza napady kaszlu zarówno w dzień, jak i w nocy, przynosząc ulgę w trudnym oddychaniu. Tymianek jest również skuteczny w leczeniu bólu gardła i stanów zapalnych błony śluzowej. Dzięki działaniu antyseptycznemu niszczy drobnoustroje odpowiedzialne za infekcję gardła i łagodzi objawy, takie jak ból i zaczerwienienie. Preparaty zawierające wyciąg z tymianku są szeroko stosowane w leczeniu infekcji dróg oddechowych u dzieci. Najczęściej spotyka się je w ...