Zaburzenia czynnościowe to obszerna grupa dolegliwości związanych z nieprawidłowym funkcjonowaniem przewodu pokarmowego. Ich etiologia jest skomplikowana i nie do końca poznana – nie można ich wytłumaczyć wykrywalnymi w badaniach dodatkowych nieprawidłowościami strukturalnymi lub biochemicznymi [1]. Postuluje się, że znaczny wpływ na ich rozwój ma dysfunkcja osi jelito-mózg [2]. Zaburzenia czynnościowe diagnozowane są według Kryteriów Rzymskich IV. Kolka niemowlęca klasyfikowana jest w grupie G, dotyczącej zaburzeń czynnościowych noworodków, niemowląt i dzieci w wieku do końca 3. roku życia [1].
Rozpoznanie kolki niemowlęcej
Kolka niemowlęca dotyczy do 40% niemowląt. Pojawia się w pierwszych tygodniach życia, najczęściej szczyt występowania przypada na ok. 6. tydzień życia, a objawy ustępują do 5. miesiąca życia [3]. Zapadalność dotyczy w równym stopniu płci męskiej i żeńskiej [4]. Do jej rozpoznania wymagane jest spełnienie wszystkich poniższych kryteriów:
- objawy pojawiają się i ustępują u dziecka w wieku poniżej 5. m.ż.,
- nawracające i długo trwające napady płaczu, grymaszenia lub drażliwości dziecka rozpoczynające się bez uchwytnej przyczyny, którym nie można zapobiec i które są trudne do ukojenia,
- prawidłowy rozwój i wzrastanie dziecka, brak gorączki lub innych chorób [1].
Powszechnie stosowane były tzw. kryteria Wessela, inaczej nazywane regułą trzech: u zdrowego dziecka okresy intensywnego, niewyjaśnionego płaczu lub niepokoju trwają ponad 3 godziny na dobę, przez więcej niż 3 dni w tygodniu i dłużej niż 3 tygodnie [5]. Mają one jednak znaczenie historyczne...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej
- ...i wiele więcej!
