Obrzęki kończyn dolnych jako główny objaw niewyrównanej nadczynności tarczycy

Nadczynność tarczycy jest stanem chorobowym, w którym stwierdza się nadmierne wydzielanie hormonów tarczycy do krwi. Najczęstszą przyczyną hipertyreozy w wieku dziecięcym jest choroba Gravesa i Basedowa (ang. Graves’ Disease – GD) – do 95% przypadków [1, 2]. Rzadziej u jej podstawy leżą inne procesy autoimmunizacyjne, w tym przemijająca nadczynność tarczycy pochodzenia matczynego oraz faza nadczynna zapalenia tarczycy, a także choroby nieautoimmunizacyjne (gruczolak toksyczny tarczycy, wole wieloguzkowe toksyczne, gruczolak przysadki wydzielający hormon tyreotropowy (TSH), nadczynność tarczycy indukowana amiodaronem, oporność receptorowa na działanie hormonów tarczycy) [1, 2].
Do objawów nadczynności tarczycy należą: wole (często ze szmerem naczyniowym), dolegliwości ze strony ośrodkowego układu nerwowego – OUN (nerwowość, chwiejność emocjonalna, pobudzenie psychoruchowe, zmęczenie, zaburzenia koncentracji i snu, drżenia mięśniowe), dolegliwości ze strony układu krążenia (kołatania serca, tachykardia, podwyższone skurczowe ciśnienie krwi przy obniżonym rozkurczowym), zaburzenia wegetatywne (nadmierna potliwość, nietolerancja ciepła), a także utrata masy ciała mimo wzmożonego apetytu, częste wypróżnienia, przyspieszenie wzrastania, wypadanie włosów, a u dziewcząt zaburzenia miesiączkowania [1].
Rozpoznanie potwierdza się badaniem stężenia wolnych hormonów tarczycy i TSH, a w diagnostyce...