31
Migrena należy do pierwotnych bólów głowy. Występuje u 5–10% dzieci. Etiologia migrenowych bólów głowy pozostaje nieznana. Patogeneza również w dużej mierze pozostaje niejasna. Prawdopodobnie migrenowy ból głowy wynika z nieprawidłowych reakcji układu nerwowo-naczyniowego na bodźce wewnętrzne i zewnętrzne. W patogenezie migreny bierze się również pod uwagę genetycznie uwarunkowane zaburzenia kanałów jonowych oraz zaburzenia neurotransmisji, głównie serotoninowej.
Migrena jest przewlekłym zaburzeniem nerwowo-naczyniowym, charakteryzującym się napadami silnego bólu głowy. Najczęstszą postacią jest migrena bez aury, która dotyczy 80–90% przypadków [1, 2, 3].
U 10–15% pacjentów występuje migrena z aurą. Najczęściej aura występuje pod postacią ubytków w polu widzenia, błysków świetlnych, zaburzeń czucia oraz zaburzeń mowy. Czas trwania aury migrenowej jest bardzo różny i trwa od kilku minut do godziny. Ciekawą postacią aury, która rzadko występuje u dzieci, jest zespół Alicji w Krainie Czarów. Zespół ten polega na złożonych zaburzeniach postrzegania o charakterze iluzji optycznych, halucynacji. W przebiegu zespołu mogą również występować zaburzenia percepcji kształtu osób, części ciała, odległości, nazywane makro- i mikropsjami [2, 3].
Rozpoznanie migreny jest stawiane na podstawie powyższych kryteriów diagnostycznych oraz zebranego wywiadu. Badania diagnostyczne, w tym neuroobrazowe, niewiele wnoszą do rozpoznania migreny.
Dzieci, które chorują na migrenę, często wykazują nadpobudliwość psychoruchową, nadwrażliwość lub zmienność nastojów. Podobnie jak u osób dorosłych, również u dzieci ból migrenowy cechują co najmniej dwie z następujących cech: nasilanie się w czasie aktywności fizycznej, jego nasilenie jest umiarkowane lub znaczne, ma charakter pulsujący, występuje jednostronnie. Z bólem migrenowym współistnieje co najmniej jeden z następujących objawów: nudności, wymioty, nadwrażliwość na światło i dźwięk. U najmłodszych dzieci rozpoznanie migreny wymaga wykluczenia łagodnych, napadowych zawrotów głowy, napadowego kręczu szyi, zespołu okresowych wymiotów, naprzemiennego porażenia dziecięcego związanego z bólem głowy, migreny typu podstawnego, migrenowego zespołu splątania. Ponadto diagnostyka różnicowa powinna obejmować także bóle głowy typu napięciowego, proces rozrostowy w OUN oraz padaczkę [4, 5].
Postępowanie terapeutyczne w migrenie obejmuje zarówno działania niefarmakologiczne, jak i farmakologiczne. Postępowanie niefarmakologiczne: dietetyczne – ograniczenie spożycia soli, żółtego sera, czekolady, alkoholu, treningi relaksacyjne, terapię biofeedback. Postępowanie farmakologiczne obejmuje, zgodnie z rekomendacjami Polskiego Towarzystwa Neurologów Dziecięcych, leczenie doraźne: ibuprofen 10 mg/kg m.c., paracetamol 15 mg/kg, preparaty złożone Migpriv (zawiera acetylosalicylan lizyny i metoklopramid), leki przeciwwymiotne (metoklopramid jednorazowo 10 mg w czopku doodbytniczo) oraz leki swoiste – tryptany.
Amerykańska Akademia Neurologii rekomenduje do podawania celem leczenia doraźnego ataku migreny jedynie sumatryptan w spreju donosowym w dawce 20 mg. Obecnie przeprowadzane są liczne badania kliniczne, których wstępne wyniki wykazują skuteczność i bezpieczeństwo tryptanów w grupie wiekowej 8–17 lat. Podskórne zastosowanie sumatryptanu oceniane było w dwóch otwartych badaniach w grupie wiekowej 6–17 lat. Skuteczność zastosowania sumatryptanu w takiej formie oceniono na 78%. Jednak u 80% pacjentów obserwowano działania niepożądane pod postacią uczucia dyskomfortu w klatce piersiowej, drętwienia głowy i szyi. Przeprowadzono również badanie kliniczne z zastosowaniem sumatryptanu, ryzatryptanu i zolmitryptanu doustnie. Wstępne wyniki badań wskazują na bezpieczeństwo i dobrą tolerancję ww. leków. Zolmitryptan okazał się skuteczny w dawce 2,5–5 mg u dzieci w wieku 12–17 lat, natomiast ryzatryptan w dawce 5–10 mg.
Aktualnie prowadzone są dalsze próby kliniczne nad bezpieczeństwem i skutecznością tryptanów u dzieci i młodzieży [6].
W leczeniu zapobiegawczym migreny, zgodnie z wytycznymi Amerykańskiej Akademii Neurologii oraz Polskiego Towarzystwa Neurologów Dziecięcych, stosuje się:
- Flunarazynę (u dzieci powyżej 5. r.ż.) – w dawce 5 mg na dobę, jednak działaniem niepożądanym stosowanego leku jest zwiększenie masy ciała oraz polekowy zespół pozapiramidowy,
- Iprazochrom – 7,5 mg/dobę,
- Pizotyfen – 1–1,5 mg (u dzieci powyżej 5. r.ż.).
- Propranolol – 1–5 mg/kg m.c. na dobę.
W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w zapisie EEG w przewlekłym leczeniu migreny stosuje się również kwas walproinowy w dawce 20 mg/kg.
Leczenie migreny powinno trwać ok. 6–9 miesięcy, a następnie powinno się stopniowo wycofywać z leczenia [5, 6, 7].
Przypadek kliniczny
Chłopiec, obecnie 14,5-letni, zgłosił się do Poradni Neurologicznej wiosną 2019 r. z powodu trwających od ok. roku napadowych bólów głowy, które występują 1–2 razy w miesiącu. Ból głowy występował głównie w godzinach popołudniowych i zazwyczaj umiejscowiony był po jednej stronie i miał charakter pulsujący. Bólom głowy zawsze towarzyszyły nudności oraz światłowstręt. Wymioty występowały sporadycznie. Czas trwania bólu głowy wynosił ok. 5–6 godzin i nie ustępował całkowicie po podaniu leków przeciwbólowych.
Natomiast kilkugodzinny sen powodował całkowite ustąpienie objawów. Występowanie bólu głowy nie było poprzedzone aurą, ból pojawiał się nagle. W wywiadzie: u mamy i babci chłopca występowały częste bóle głowy.
W badaniu neurologicznym u chłopca stwierdzono dodatn...
