W 2014 r. grupa ekspertów towarzystw przedstawiła wytyczne opracowane na podstawie nowych danych naukowych warunkujących postępowanie w tym schorzeniu. Obejmują one diagnostykę i leczenie ostrej biegunki zarówno w warunkach ambulatoryjnych, jak i szpitalnych. Wytyczne odnoszą się do dotychczas zdrowych dzieci do ukończenia 5. r.ż. zamieszkujących w Europie.
Ostrą biegunkę definiuje się jako zmianę konsystencji stolca na luźną lub płynną (najbardziej wiarygodne kryterium) i/lub zwiększenie częstotliwości wypróżnień (zwykle ≥ 3/24 h, mniej wiarygodne kryterium w pierwszych miesiącach życia). Może jej towarzyszyć gorączka lub wymioty. Według definicji WHO ostra biegunka charakteryzuje się u dzieci karmionych sztucznie: trzema lub więcej wolnymi stolcami/dobę lub stolcem zawierającym krew, śluz lub ropę, a czas trwania biegunki nie jest dłuższy niż 10 (14) dni [1].
Etiologia
Zapadalność na ostrą biegunkę u dzieci do ukończenia 3. r.ż. zamieszkujących w Europie wynosi 0,5–2 epizodów na rok. Przyczyną biegunek ostrych w krajach rozwiniętych są:
- wirusy (40–55%),
- bakterie (10–30%),
- pasożyty (ok. 6–10%).
Najczęstszą przyczyną ostrej biegunki we wszystkich krajach europejskich jest rotawirus (40–50%), następnie adenowirusy, norowirusy, caliciwirusy, astrowirusy. Wsród etiologii bakteryjnej wymienia się bakterie Salmonella, Shigella, Campylobacter jejuni, Escherichia coli, Yersinia enterocolitica, Aeromonas hydrophila, Staphylococcus aureus. Zwiększa się też rola zakażeń...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej
- ...i wiele więcej!
