Zaparciem nazywamy występowanie zbyt długich odstępów między wypróżnieniami (rzadziej niż 2 razy w tygodniu) lub oddawanie stolców z dużym wysiłkiem [1]. Problem zaparcia u dzieci jest bardzo częsty. Szacuje się, że dotyczy on 3% wizyt w gabinecie pediatry i jest powodem nawet 25% wizyt u gastroenterologa dziecięcego [2]. Zaparcie organiczne, którego przyczyna jest możliwa do określenia, to 5% przypadków. Zaparcie czynnościowe, a więc takie, którego etiologia nie jest do końca wyjaśniona, stanowi 95% wszystkich przypadków [3].
Zaparcie o podłożu organicznym
Im młodsze dziecko, tym bardziej prawdopodobne jest rozpoznanie dokładnej przyczyny zaparcia. Do najczęstszych przyczyn organicznych tego schorzenia należą: choroba Hirschsprunga, niedoczynność tarczycy, hiperkalcemia, rozszczep kręgosłupa oraz przyjmowanie leków spowalniających motorykę przewodu pokarmowego [4]. Przy podejrzeniu jednej z powyższych chorób warto zwrócić uwagę na czerwone flagi (Tabela 1) wskazujące na przyczynę organiczną.
|
|
|
|
|
|
|