Zakażenia rotawirusowe u dzieci – istotny problem kliniczny

Studium przypadku

Rotawirusy stanowią najczęstszy infekcyjny czynnik etiologiczny nieżytów żołądkowo-jelitowych u dzieci do 5. r.ż. W świecie odpowiadają za ok. 5% zgonów w tej grupie wiekowej. W krajach rozwiniętych są częstą przyczyną wizyt małych dzieci w gabinetach lekarskich, ich hospitalizacji, a także jedną z najczęstszych przyczyn zakażeń wewnątrzszpitalnych. Najcięższy przebieg kliniczny ma pierwsza infekcja rotawirusowa w życiu dziecka. Prawie każde dziecko przechodzi przynajmniej jedną infekcję wywołaną tym patogenem do 5. r.ż. W ostatniej dekadzie zgłaszano rocznie w Polsce 20–34 tys. potwierdzonych przypadków zakażeń wywołanych rotawirusami, z czego ponad 90% to dzieci hospitalizowane. Brak jest danych dotyczących rzeczywistej liczby zakażeń. Poza wiekiem dziecka (najcięższy przebieg dotyczy dzieci do 2 lat) istnieje niewiele czynników, na podstawie których możemy przewidzieć ciężkość przebiegu zakażenia. U każdego dziecka może dojść do ciężkiego odwodnienia wymagającego leczenia w warunkach szpitalnych. Najskuteczniejszą metodą profilaktyki zakażeń rotawirusowych są szczepienia ochronne. Od 2021 r. zostały one wprowadzone do Programu Szczepień Ochronnych dla wszystkich niemowląt. Biorąc pod uwagę efekty, jakie uzyskano w innych krajach prowadzących powszechne szczepienia, liczymy na znaczne ograniczenie występowania infekcji rotawirusowych, a zwłaszcza hospitalizacji z tego powodu. Podstawowym zadaniem pediatrów zajmujących się dziećmi w ramach podstawowej opieki zdrowotnej jest właściwa realizacja szczepień, czyli podanie pierwszej dawki do ukończenia 12. tyg. ż. oraz zakończenie cyklu szczepienia optymalnie do 24. tyg.ż. 

Rotawirus (RV), najczęstsza przyczyna wirusowych biegunek u dzieci, należy do rodziny Reoviridae. Dzieli się na 7 grup (A–G), z czego zakażenia u ludzi wywoływane są przez 3 z nich: A, B i C. Zawiera dwuniciowy, segmentowany RNA. Wirion składa się 4 głównych białek strukturalnych (VP): VP4, VP7, VP6 i VP2 oraz białek niestrukturalnych – NS, potrzebnych do namnażania wirusa i zakażania komórki. Trójwarstwowy kapsyd składa się z warstwy zewnętrznej – glikoproteiny VP7, będącej głównym antygenem decydującym o przynależności do poszczególnych serotypów (G1-G14), z których G1 jest najczęstszą przyczyną zakażeń u ludzi. Kolczaste białko VP4 jest wirusową hemaglutyniną, determinującą wirulencję. Na swojej powierzchni posiada epitopy dla przeciwciał neutralizujących. Wewnętrzna warstwa kapsydu zbudowana jest z białka VP6, które decyduje o przynależności do grupy i podgrupy.

Epidemiologia 

Zakażenia wywołane przez rotawirusy (RV) są dominującą przyczyną nieżytów żołądkowo-jelitowych u dzieci do 5. r.ż. w świecie i przyczyną ok. 5% zgonów w tej populacji [1]. Przed uzyskaniem skutecznych szczepionek rocznie z powodu zakażenia RV umierało ponad 500 tys. dzieci poniżej 5. r.ż, z czego 85% w krajach o niskim statusie ekonomicznym (w Afryce i w Azji) [1]. W Stanach Zjednoczonych przed erą szczepień 55–70 tys. dzieci rocznie hospitalizowano z powodu zakażenia przewodu pokarmowego wywołanego przez RV, ok. 200–270 tys. dzieci wymagało z tego powodu wizyty w SOR, ponad 400 tys. wizyty w poradni. Szacuje się, że 20–60 dzieci poniżej 5. r.ż. umierało z powodu zakażenia RV [2].

Przed wprowadzeniem szczepień ochronnych szacowano, że w krajach Unii Europejskiej, przy populacji 23,6 mln dzieci poniżej 5. r.ż., rocznie dochodziło do 3,6 mln zakażeń, 87 tys. hospitalizacji, 700 tys. wizyt w gabinetach lekarskich i 231 zgonów [3]. 

W Polsce, według danych PZH w 2019 r. zgłoszono 34 019 przypadków zakażeń rotawirusowych, co stanowiło ponad 50% zgłoszonych wirusowych zakażeń przewodu pokarmowego. W 2017 r. zgłoszono 32 995, a w 2018 r. – 23 258. Warto podkreślić, że zgłaszane przypadki dotyczą przede wszystkim dzieci hospitalizowanych, ponieważ w warunkach ambulatoryjnych nie ma wskazań do poszukiwania etiologii biegunki infekcyjnej u dzieci. Wśród dzieci hospitalizowanych z powodu nieżytu żołądkowo-jelitowego zgodnie z rekomendacjami również nie we wszystkich sytuacjach wykonywana jest diagnostyka w celu ustalenia etiologii schorzenia.

Obraz kliniczny zakażenia RV

W patogenezie biegunki rotawirusowej rolę może odgrywać kilka czynników: zmniejszenie sekrecji enzymów rąbka szczoteczkowego w wyniku zniszczenia kosmków jelitowych, a co się z tym łączy – zaburzenia wchłaniania węglowodanów, przede wszystkim laktozy, bezpośredni wpływ enterotoksyny NSP4 wirusa na wzmożoną sekrecję jelitową, aktywacja jelitowego układu nerwowego.

Czynniki wpływające na przebieg zakażenia RV

...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI