Świerzb i wszawica u dzieci

Studium przypadku

Świerzb i wszawica to powszechnie występujące ektoparazytozy, które głównie są przenoszone drogą kontaktu be zpośredniego. Świerzb (ang. scabies) rozwija się na skutek infestacji świerzbowcem ludzkim (Sarcoptes scabiei var. hominis), obligatoryjnym ektopasożytem człowieka. W porównaniu do osób dorosłych, u niemowląt i małych dzieci stwierdza się nieco odmienną morfologię i zasięg wykwitów skórnych. Zmiany są bardziej rozległe, z tendencją do zajmowania okolicy dłoni i podeszew, nadgarstków i kostek. Ponadto może dochodzić do zajęcia skóry głowy. Często w obrębie wykwitów pierwotnych dochodzi do wystąpienia wtórnego nadkażenia bakteryjnego i spryszczenia. Zmianom skórnym mogą towarzyszyć objawy ogólne w postaci niechęci do przyjmowania pokarmów, rozdrażnienia. Rozpoznanie choroby ułatwiają kryteria International Alliance for the Control of Scabies (IACS) Consensus Criteria for the Diagnosis of Scabies. U dzieci powyżej 2 miesiąca życia w terapii scabies z wyboru wykorzystuje się miejscowo aplikowaną permetrynę 5%. Wszawica, określana także jako pedikuloza, jest chorobą pasożytniczą wywoływaną przez wszy ludzkie. Wyróżnia się trzy rodzaje wszawicy: głowową, łonową i odzieżową. Najbardziej charakterystycznym objawem jest intensywny świąd. W obrazie klinicznym dominują wykwity wtórne rozwijające się na skutek drapania skóry. Rozpoznanie choroby opiera się o wykrycie żywych wszy. W terapii wykorzystuje się pyretryny, permetrynę, dimetikon. W przypadku rozpoznania chorób konieczne jest wdrożenie odpowiednich zaleceń higienicznych oraz leczenie osób mających bezpośredni kontakt z zarażonymi.

Świerzb i wszawica to powszechnie występujące choroby zakaźne wywoływane przez pasożyty. 

Świerzb

Świerzb (ang. scabies) rozwija się na skutek infestacji świerzbowcem ludzkim (Sarcoptes scabiei var. hominis) [1].
Jest to obligatoryjny ektopasożyt człowieka należący do gromady pajęczaków. Pierwsze opisy świerzbu pojawiły się w starożytności i zostały przedstawione przez Arystotelesa [2]. Niewątpliwie przełomowy był rok 1687, kiedy włoscy badacze, Benomo i Cestoni, jako pierwsi wyizolowali świerzbowce ze skórnych zmian chorobowych, wykorzystując mikroskop świetlny. Ponadto stwierdzili, że świerzb ma zakaźny charakter i ulega remisji pod wpływem leczenia miejscowego [3]. 
Charakterystyczny dla świerzbowców jest dymorfizm płciowy. Osobniki żeńskie mogą przeżyć poza organizmem żywiciela do 10 dni, natomiast męskie przez całe swoje życie bytują na skórze człowieka. Pełny cykl rozwojowy Sarcoptes scabiei trwa od 2 do 3 tygodni [4, 5].
Na ludzkiej skórze samce roztoczy poszukują niezapłodnionych samic, kopulują na powierzchni skóry i wkrótce giną. Następnie w obrębie warstwy rogowej naskórka zapłodniona samica drąży tunel, co jest ułatwiane przez wydzielanie enzymów proteolitycznych, które rozpuszczają warstwę rogową naskórka. W tunelu samica składa jaja, około 2–5 na dobę. Większa aktywność pasożytów stwierdzana jest w czasie snu żywiciela. Po około 3–4 dniach dochodzi do wylęgania się larw, które następnie dojrzewają do postaci dorosłych. Warto podkreślić, że w stadium dorosłe wkracza jedynie 1/10 złożonych jaj [6–9]. Roztocza mogą pełzać z prędkością 25 mm na minutę po ciepłej skórze, ale nie potrafią skakać ani latać. Aby znaleźć nowego żywiciela, wykorzystują zapach i gradient temperatury. Szacuje się, że w temperaturze pokojowej i względnej wilgotności wynoszącej od 40 do 80% świerzbowce mogą przeżyć poza żywicielem od 24 do 36 godzin. Jednakże przeżywalność ta może być zwiększona przy wyższej wilgotności i niższych temperaturach. Wykazano, że w temperaturze 10oC i wilgotności względnej 97% samice mogą przeżyć do 19 dni [10, 11].
W przebiegu świerzbu klasycznego, czyli odmiany związanej z występowaniem nasilonego świądu, szczególnie po ogrzaniu skóry, oraz zmian chorobowych w charakterystycznych lokalizacjach, na skórze gospodarza równocześnie bytuje jedynie od 10 do 15 żywych dorosłych roztoczy. Najprawdopodobniej wynika to z mechanicznego usuwania roztoczy na skutek drapania skóry oraz skuteczności mechanizmów immunologicznych. Z kolei u pacjentów ze świerzbem norweskim na skórze mogą występować setki do milionów roztoczy, co jest wynikiem braku lub minimalnego świądu oraz nieefektywności odpowiedzi układu odpornościowego [12].

Epidemiologia

Ocenia się, że w ciągu roku 200 do 300 milionów ludzi na całym świecie choruje na świerzb [1]. Warto przytoczyć wyniki badania Global Burden of Disease Study z 2015 r., w którym wykazano, że globalna częstość występowania scabies wynosiła 204 miliony [13]. Świerzbowiec ludzki jest gatunkiem kosmopolitycznym, z dużym zróżnicowaniem częstości występowania w poszczególnych regionach geograficznych. W krajach tropikalnych i rozwijających się dermatoza ta występuje z najwyższą częstością. Szacowana częstość występowania świerzbu w populacji dzieci w krajach rozwijających się wynosi 5 do 10%. Pod względem okresu zachorowań dominują miesiące jesienno-zimowe (w klimacie umiarkowanym). Nie stwierdza się dominacji płci pod względem liczby zachorowań [14, 15]. Czynniki predysponujące do zarażenia przedstawiono w tabeli 1 [16].
 

Tab. 1. Czynniki zwiększające ryzyko zachorowania na świerzb
niedostateczna higiena osobista
ubóstwo
przeludnienie
bezdomność
ograniczony dostęp do opieki medycznej
demencja
niedobory odporności
promiskuityzm
choroby z defektem naskórkowym
wiek poniżej 15. r.ż.
czas trwania i częstość kontaktów bezpośrednich z chorą osobą
liczba pasożytów na skórze żywiciela


W państwach rozwijających się oraz w regionach położonych w strefie tropikalnej do populacji najbardziej narażonej na infekcję świerzbowcem należą dzieci poniżej 2. r.ż. [23]. Ponadto wśród czynników wpływających na zwiększenie ryzyka wystąpienia scabies u dzieci wymienia się przeludnienie i współspanie [1]. U młodzieży i młodych dorosłych najistotniejszą rolę odgrywa zakażenie drogą płciową. Z kolei w przypadku świerzbu norweskiego, z uwagi na bardzo dużą liczbę pasożytów na skórze, istnieje także ryzyko rozwoju choroby przez kontakt pośredni, przez odzież lub pościel [18]. 

Obraz kliniczny

Samice roztocz...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej"
  • Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
  • Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI