Kaszel należy do najczęstszych przyczyn wizyt pediatrycznych. U dzieci może występować w postaci suchej (nieproduktywnej) lub mokrej (produktywnej), co wymaga odmiennych podejść diagnostycznych i terapeutycznych.
Suchy kaszel, zwłaszcza jeśli ma charakter napadowy, bolesny lub zakłóca sen, stanowi istotne wyzwanie kliniczne, mimo że sam w sobie pełni funkcję ochronną. W ostatnich latach, wraz z pogłębieniem wiedzy o fizjo-
logii odruchu kaszlowego i możliwościach farmakoterapii, ujednolicono zasady jego leczenia w populacji dziecięcej.
Z patofizjologicznego punktu widzenia kaszel, podobnie jak ból czy gorączka, jest reakcją obronną organizmu, dlatego teoretycznie nie powinien być całkowicie tłumiony. W praktyce jednak wiadomo, że męczący, suchy kaszel, często bolesny i utrudniający sen, jest dla dziecka i rodziców objawem wyjątkowo uciążliwym. Co więcej, jego łagodzenie nie wpływa negatywnie na przebieg choroby ani nie opóźnia procesu zdrowienia. Pojawia się zatem pytanie, w jaki sposób skutecznie i bezpiecznie z nim postępować.
Patofizjologia i charakterystyka kaszlu suchego
Kaszel jest odruchem kontrolowanym przez nerw błędny (X), w którym uczestniczą wszystkie trzy typy włókien tego nerwu: czuciowe (sensoryczne, aferentne), ruchowe oraz parasympatyczne. Podrażnienie receptorów zwanych chemoreceptorami, które reagują na różne chemikiny – m.in. substancję P, neurokininę A (NKA), peptyd pochodny genu kalcytoninowego (Calcitonin...