Autor: Marta Wieczorek

W krajach wysoko rozwiniętych dziecięce dermatozy to aż 21% wizyt u lekarza rodzinnego [1]. Rodzaj, częstość i przebieg chorób dermatologicznych u dzieci zależą od wielu czynników, takich jak: wiek, rasa, klimat, stan odżywienia, higiena oraz warunki socjoekonomiczne [2]. Różnicując zmiany skórne u dzieci, bierze się pod uwagę charakter wykwitów, ich zmienność w czasie, dotychczasowe leczenie oraz objawy dodatkowe jak świąd czy gorączka. Bardzo często o ostatecznym rozpoznaniu decyduje wywiad [3].

Choroby włosów niezależnie od wieku zawsze budzą niepokój i obawy pacjenta. Utrata włosów u dzieci może skutkować zaburzeniami natury psychologicznej, będących z kolei przyczyną późniejszych nieprawidłowości rozwojowych u małych pacjentów. 

Dermatozy zapalne reprezentowane są przez wiele jednostek chorobowych zróżnicowanych pod względem etiologii, objawów klinicznych oraz przebiegu. Do tej niezwykle bogatej grupy schorzeń dermatologicznych należy między innymi atopowe zapalenie skóry (AZS), u podłoża którego leżą przede wszystkim czynniki genetyczne. Obraz kliniczny AZS wykazuje wiele cech wspólnych niezależnie od wieku, lecz przebieg choroby w dużej mierze zależy od okresu życia, w którym u pacjenta wystąpiły zmiany skórne [1].

Wśród osób chorych na łuszczycę (ok. 2% populacji ogólnej) ok. 1/3 przypadków dotyczy dzieci. Zarówno morfologia, jak i lokalizacja zmian skórnych u dzieci często ma inny obraz kliniczny niż obserwowany u osób dorosłych, co niejednokrotnie bywa powodem trudności diagnostycznych. Wiele wskazuje na to, że łuszczyca dzieci, podobnie jak łuszczyca osób dorosłych, związana jest z uogólnionym procesem zapalnym, co wiąże się z występowaniem otyłości, hipertriglicerydemii, nadciśnienia tętniczego, insulinooporności czy cukrzycy, a także innych chorób ogólnoustrojowych, w tym chorób psychicznych, przez co kluczowe staje się szybkie postawienie trafnego rozpoznania.

Zgodnie z definicją, świądem nazywamy odczucie prowadzące do intensywnego drapania. Zależnie od czasu trwania, wyróżniamy dwie fazy świądu – ostrą (nazywaną też obronną) oraz przewlekłą (trwającą ponad 6 tygodni), najczęściej towarzyszącą chorobom układowym lub mającą charakter idiopatyczny. Uczucie świądu towarzyszy najczęściej chorobom skóry o podłożu zapalanym, a przez pacjentów uważane jest za jedną z najbardziej nieprzyjemnych i obciążających psychicznie dolegliwości. Jest to najczęstszy objaw spotykany w dermatologii, bardzo subiektywny i stanowi nie lada wyzwanie nawet dla bardzo doświadczonych specjalistów.