Stan padaczkowy – zagrożenie życia
Postępowanie ratunkowe, które pozwala przerwać napad padaczkowy i nie dopuścić do rozwoju stanu padaczkowego, jest bardzo ważne. Definicja Międzynarodowej Ligi Przeciwpadaczkowej z 1981 r. określa stan padaczkowy jako napad przedłużający się lub powtarzające się napady, między którymi nie dochodzi do pełnego powrotu do stanu zdrowia. Przez wiele lat przyjmowano, że stan padaczkowy to napad przedłużający się powyżej 30 minut lub co najmniej dwa napady, między którymi chory nie odzyskuje pełnej świadomości [3]. Liczne doniesienia naukowe wykazały, że prawdopodobieństwo samoograniczenia napadu padaczkowego zmniejsza się znacząco w przypadku napadów trwających już powyżej dwóch minut. Po takim czasie obserwuje się też pierwsze trwałe zmiany histopatologiczne w neuronach. Badania wykazały, że napad drgawkowy trwający dłużej niż 5 minut wiąże się z wysokim ryzykiem trwania 30 minut lub dłużej. Z kolei opóźnienie leczenia wiąże się z gorszą odpowiedzią na leczenie [4–7]. Celem postępowania w stanie padaczkowym powinno być więc jak najszybsze zatrzymanie wyładowań padaczkowych i ochrona neuronów przed uszkodzeniem wynikającym ze stanu padaczkowego. Oczywiście nie należy zapominać o konieczności diagnostyki i poszukiwaniu przyczyn przedłużającego się napadu. Wraz z natychmiastową terapią przeciwpadaczkową pacjent wymaga szybkiego rozpoczęcia monitorowania temperatury, oddechu i krążenia, rozpoznawania i leczenia hipoglikemii, zaburzeń elektrolitowych, wykrycia ewentualnych zatruć, zakażeń ośrodkowego uk...