W chwili urodzenia u większości chłopców istnieje fizjologiczna stulejka (wąski, długi napletek) lub niemożność odprowadzenia napletka wskutek naturalnego zlepu pomiędzy napletkiem a powierzchnią żołędzi.
Nieodprowadzalny napletek stwierdzany jest u ok. 96% noworodków. W pierwszych 3–4 latach życia, w miarę wzrostu prącia, pod napletkiem gromadzą się złuszczone nabłonki (mastka), oddzielając stopniowo napletek od żołędzi. Pojawiające się wzwody prącia przyspieszają proces oddzielania, tak że napletek staje się całkowicie odprowadzalny. Ważną rolę odgrywa również anatomia napletka – długi napletek jest zazwyczaj dość wąski
w odcinku dystalnym [1, 2, 3, 4].
Pod koniec 1. r.ż. napletek jest odprowadzalny (poza rowek zażołędny) u ok. 50% chłopców, natomiast wśród chłopców w wieku trzech lat u ok. 90%. Dlatego też brak możliwości nawet częściowego odprowadzenia napletka uważany jest obecnie przez urologów dziecięcych za stan fizjologiczny. Częstość występowania stulejki w starszych grupach wiekowych oceniana jest na ok. 8% u chłopców w wieku 6–7 lat i 1% w wieku 16–18 lat [2,3,4,5].
Ocena napletka badaniem przedmiotowym powinna zawierać przede wszystkim stopień możliwości jego odprowadzenia, a w przypadku braku możliwości – określenie jej przyczyny. W piśmiennictwie proponowane są różne skale oceny napletka (tab. 1 i 2). Z praktycznego punktu widzenia podział...
Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej"
- Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma
- Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej
- ...i wiele więcej!
