Gronkowcowy zespół oparzonej skóry (Staphylococcal scalled skin syndrome – SSSS)

Gronkowcowy zespół oparzonej skóry jest to uogólnione, ciężkie zapalenie skóry z towarzyszącymi poronnymi pęcherzami oraz objawami spełzania naskórka. 

Epidemiologia 

Choroba najczęściej dotyczy noworodków, niemowląt i dzieci do 5. r.ż. Rzadkością jest jej występowanie u dorosłych, notowane przypadki dotyczą zwykle osób z niedoborem odporności lub chorobami nerek. Predylekcję do zachorowania na gronkowcowy zespół oparzonej skóry tłumaczy kilka mechanizmów:

1. toksyny gronkowcowe usuwane są z organizmu przez nerki, stąd większa skłonność do zachorowania u noworodków i osób z przewlekłą chorobą nerek,
2. nie w pełni dojrzały układ odpornościowy noworodków i dzieci nie odpowiada adekwatną produkcją przeciwciał,
3. towarzyszące niedobory odporności. 

Choroba częściej występuje wśród osób rasy białej, prawdopodobnie jest to związane z większym nosicielstwem S. aureus wśród tej populacji. 
Gronkowcowy zespół oparzonej skóry wśród dzieci pojawia się z taką samą częstością, niezależnie od płci. W populacji dorosłej stosunek kobiet do mężczyzn zapadających na SSSS wynosi 1:2. 

Etiopatogeneza

Czynnikiem etiologicznym jest gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus) II grupy fagowej – typy 71, 3A, 3b, 3C, 55, a wśród nich najczęstszy jest 71. 
Za patologiczne zmiany w skórze odpowiadają niszczące naskórek epidermo...