dr hab. n. med. Ewa Pańkowska, Anna Puchowska
Instytut Diabetologii, Warszawa
Zaburzenie homeostazy glukozy w organizmie pod postacią hipoglikemii jest częstym stanem klinicznym w okresie rozwojowym. Występuje częściej u dzieci niż u osób dorosłych. Epizody hipoglikemii przeważnie mają charakter przejściowy. Wraz z wiekiem zmniejsza się ryzyko występowania niedocukrzeń. Hipoglikemia może jednak mieć charakter stałego zaburzenia wynikającego z defektu genetycznego w obszarze chorób metabolicznych czy sekrecji insuliny. W tych przypadkach ujawnia się w okresie noworodkowym i niemowlęcym. Może również wystąpić w przebiegu chorób endokrynologicznych. Najczęściej występuje jednak u dzieci z cukrzycą typu 1
jako jatrogenne powikłanie insulinoterapii. Hipoglikemię rozpoznajemy na podstawie wartości biochemicznych dla stężenia glukozy w surowicy. W poniższym artykule przedstawione zostały podstawowe przyczyny hipoglikemii, objawy, które są zróżnicowane w zależności od wieku pacjenta i czasu trwania epizodu. Szerzej omówiono, ze względu na narastającą częstość cukrzycy typu 1 u dzieci, problem hipoglikemii będącej powikłaniem w przebiegu insulinoterapii.
Słowa kluczowe: niedocukrzenie, wiek rozwojowy, cukrzyca typu 1, insulinoterapia
