Zakażenia układu moczowego (ZUM) są drugą pod względem częstości grupą chorób występującą w populacji pediatrycznej. Ocenia się, że ich częstość występowania u dzieci i młodzieży do 14. r.ż. wynosi 5–10% [1]. U donoszonych noworodków ZUM występuje z częstotliwością 0,1–1%, u wcześniaków 4–25%. W okresie noworodkowym i w pierwszym kwartale życia znacznie częściej chorują chłopcy, co jest związane z częstszym występowaniem wad układu moczowego. Od 4. m.ż. częściej chorują dziewczynki. U młodzieży główną przyczyną występowania ZUM jest aktywność seksualna. Ryzyko nawrotu w ciągu pierwszych 6–12 miesięcy po pierwszym zakażeniu wynosi 12–30% [2]. Z zapaleniem pęcherza, które jest formą ZUM ograniczoną do dolnych dróg moczowych, związanych może być wiele innych patogenów, m.in. Gram-ujemne pałeczki i ziarenkowce, Gram-dodatnie pałeczki, adenowirusy, Chlamydia trachomatis oraz Ureaplasma urealyticum.
Autor: Bolesław Kalicki
dr hab. n. med; Klinika Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej WIM
Kierownik Kliniki: dr hab. n. med. Bolesław Kalicki
Cewnikowanie pęcherza było znane i stosowane już przed naszą erą. Pierwsze informacje na ten temat pochodzą z rozszyfrowanych zapisów pisma klinowego. Pierwotne cewniki wykonane były z twardych materiałów: metali, drewna. Dopiero w wieku XI powstały pierwsze miękkie cewniki. Cewnikowanie pęcherza moczowego jest szeroko stosowane u dzieci. Wskazania do zabiegu można podzielić na diagnostyczne oraz lecznicze. Cewnikowanie pęcherza moczowego należy wykonywać z zachowaniem pełnej intymności chorego, bez względu na jego wiek, oraz z zachowaniem jałowych warunków, dobierając indywidualnie właściwy rozmiar i kształt cewnika.