Zakażenia gronkowcem złocistym (Staphylococcus aureus) stanowią duże wyzwanie dla pediatrów. Nawet 40% pacjentów może być bezobjawowym nosicielem gronkowca złocistego, ale bakteria ta jest również odpowiedzialna za zmiany w obrębie wielu narządów, często o ciężkim przebiegu. Do najłagodniejszych należą miejscowe stany zapalne skóry, a najcięższe postaci kliniczne to martwicze zapalenie powięzi, zapalenia wsierdzia, posocznica oraz stany wywołane toksynami gronkowcowymi, takie jak zespół wstrząsu toksycznego. Nosicielstwo jest również czynnikiem ryzyka powikłań po zabiegach operacyjnych, zwłaszcza kardiochirurgicznych i orto- pedycznych. Zwiększone ryzyko ciężkich zakażeń stanowią cewniki centralne często używane u dzieci wymagających długiego leczenia w warunkach szpitalnych. Dodatkowym problemem w prowadzeniu skutecznego leczenia są mechanizmy oporności wytwarzane przez S. aureus, takie jak wytwarzanie beta-laktamaz oraz obecność szczepów MRSA. Znajomość objawów zakażenia oraz zasad leczenia jest niezbędna w codziennej praktyce pediatrów.
Autor: Agata Milanowska
lek.; Wielkopolskie Centrum Pediatrii, Specjalistyczny Zespół Opieki Zdrowotnej nad Matką i Dzieckiem w Poznaniu